40 มีป้อจายคนนึ่งเป๋นขี้ตู้ด เขามาคุกเข่าอ้อนวอนขอพระเยซูว่า “พระองค์เจ้าข้า ถ้าพระองค์ใค่จ้วยข้าพเจ้าหื้อหาย ข้าพเจ้าก็จะหายแน่ๆ”
คือคนต๋าบอดก็ผ่อหันได้ คนง่อยก็เตียวได้ คนขี้ตู้ดก็หายสะอาด คนหูหนวกก็ได้ยิน คนต๋ายก็เป๋นขึ้นจากความต๋าย กับคนตุ๊กคนยากก็ได้ฟังข่าวดี
เมื่อพระเยซูกับหมู่สาวกปิ๊กลงมาเถิงตี้หมู่คนอยู่กั๋น ก็มีป้อจายคนนึ่งมาคุกเข่าส่องหน้าพระองค์
พระเยซูฮู้สึกอินดูก็ยื่นมือออกไปหยุบป้อจายคนนั้น แล้วอู้ว่า “เฮาใค่จ้วย จงหายโรคเต๊อะ”
ในเวลาตี้พระเยซูก่ำลังเตียวไปต๋ามหนตางนั้น มีป้อจายคนนึ่งล่นเข้ามาคุกเข่าลงต่อหน้าพระองค์ถามว่า “อาจ๋ารย์ผู้ดีเลิศ ข้าพเจ้าจะต้องเยียะความดีอะหยังพ่องเถิงจะได้จีวิตนิรันดร์”
พระองค์เตียวไปแหมน่อย ไก๋ประมาณเอาบ่าหินขว้าง แล้วคุกเข่าลงอธิษฐานว่า
แล้วสเทเฟนก็คุกเข่าฮ้องออกปากเสียงดังว่า “พระองค์เจ้าข้า ห้ามเอาโต้ษหมู่เขาเน่อ ตี้หมู่เขาปากั๋นเยียะบาปนี้” เมื่ออู้จบแล้วสเทเฟนก็ต๋าย
ย้อนจาอี้ข้าพเจ้าจึงคุกเข่าลงอธิษฐานต่อหน้าพระบิดา