27 คนตังหลายก็ปากั๋นงืดอู้กั๋นว่า “ปาดโทะ อะหยังเป๋นล้ำเป๋นเหลือเนียะ ต้องเป๋นกำสอนใหม่แน่ๆ มีสิทธิอำนาจแต๊ๆ ขนาดต้านสั่งหื้อผีฮ้ายออก มันก็เจื้อฟัง”
จ๋นคนตังหลายปากั๋นงืดเมื่อได้หันคนใบ้อู้ได้ คนพิก๋านก็หาย คนง่อยก็เตียวได้ คนต๋าบอดก็ผ่อหันได้แหม คนตังหลายก็ปากั๋นสรรเสริญพระเจ้าของจาวอิสราเอล
ข้าพเจ้าอยู่ใต้วินัยของทหาร กับมีทหารอยู่ใต้บังคับของข้าพเจ้าตวย ข้าพเจ้าสั่งคนนึ่งว่า ‘ไป’ เขาก็ไป สั่งคนนึ่งว่า ‘มา’ เขาก็มา ข้าพเจ้าบอกคนฮับใจ๊ว่า ‘เยียะอันนี้เน่อ’ เขาก็เยียะ”
เมื่อพระเยซูไล่ผีนั้นออกไปแล้ว ป้อจายคนนั้นก็อู้ได้ คนตังหลายก็งืด ปากั๋นอู้ว่า “บ่เกยฮู้บ่เกยหันเรื่องจาอี้ในประเทศอิสราเอลมาก่อนสักเตื้อ”
ผีฮ้ายก็เยียะหื้อป้อจายคนนั้นดิ้นโจ่งดิ้นจ่างกับฮ้องเสียงดัง แล้วก็ออกจากตั๋วเขาไป
แล้วจื้อเสียงของพระองค์ก็โด่งดังไปเวยขนาด มีคนอู้สืบกั๋นไปใคว่แคว้นกาลิลี
หมู่สาวกงืดในกำอู้ของพระเยซู แล้วพระองค์อู้กับสาวกแหมว่า “ลูกเหย คนจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าก็ยากนักแก
เมื่อก่ำลังเตียวตางไปกรุงเยรูซาเล็ม พระเยซูเตียวนำหน้าหมู่เขาไปก่อน หมู่สาวกปากั๋นงืดในใจ๋ คนตี้เตียวตวยหลังก็กั๋วขึ้นมา พระเยซูปาหมู่สาวกตึงสิบสองคนนั้นออกจากคนตังหลายแหม แล้วอู้เรื่องเหตุก๋ารณ์ตี้จะเกิดขึ้นกับพระองค์หื้อหมู่เขาฟัง
หมู่เขาเข้าไปในอุโมงค์ ก็หันป้อจายหนุ่มคนนึ่งนุ่งเสื้อคุมสีขาว นั่งอยู่ตังเผิกขวา หมู่เขาก็สะดุ้งตกอกตกใจ๋
ป้อจายหนุ่มคนนั้นอู้กับหมู่เขาว่า “บ่ถ้าตกใจ๋เน่อ หมู่เจ้ามาหาพระเยซูจาวเมืองนาซาเร็ธตี้ถูกเขิงบนไม้ก๋างเขนนั้นกา พระเจ้าเยียะหื้อพระองค์เป๋นขึ้นจากความต๋ายแล้ว พระองค์บ่ได้อยู่ตี้นี่ ผ่อตั๊ดตี้หมู่เขาวางศพของพระองค์แหล่
คนตังหลายก็ปากั๋นงืดขนาดอู้กั๋นว่า “กู้สิ่งตี้พระเยซูเยียะนั้นดีขนาด พระองค์เยียะหื้อคนหูหนวกได้ยิน เยียะหื้อคนใบ้อู้ได้”
คนตังหลายก็ปากั๋นงืด อู้กั๋นว่า “กำอู้ของต้านเป๋นจาใดหา หยังมีสิทธิอำนาจสั่งหื้อผีฮ้ายออก มันก็ยอมออก”
พระเยซูฮ้องสาวกสิบสองคนมา แล้วหื้อสิทธิอำนาจหมู่เขาไล่ผีฮ้ายกับฮักษาโรคต่างๆ หื้อหายได้
หมู่เขาจึงปาเปาโลไปตี้สภาอาเรโอปากัส แล้วถามว่า “จ้วยอธิบายกำสอนใหม่ของต้านหื้อหมู่เฮาฮู้น่อยว่าเป๋นจาใด