26 ผีฮ้ายก็เยียะหื้อป้อจายคนนั้นดิ้นโจ่งดิ้นจ่างกับฮ้องเสียงดัง แล้วก็ออกจากตั๋วเขาไป
พระเยซูสั่งผีนั้นว่า “จะไปปากนัก ออกมาจากเขาบ่าเดี่ยวนี้”
คนตังหลายก็ปากั๋นงืดอู้กั๋นว่า “ปาดโทะ อะหยังเป๋นล้ำเป๋นเหลือเนียะ ต้องเป๋นกำสอนใหม่แน่ๆ มีสิทธิอำนาจแต๊ๆ ขนาดต้านสั่งหื้อผีฮ้ายออก มันก็เจื้อฟัง”
หมู่เขาก็ปาหละอ่อนมาหาพระองค์ เมื่อผีหันพระองค์ ก็เยียะหื้อหละอ่อนจั๊ก แล้วโก้นลงกิ้งไปมาบนปื๊นดิน กับน้ำลายออกเต๋มปากโจ๊ะโฟ๊ะ
ผีนั้นก็ไห้ๆ หุยๆ เยียะหละอ่อนคนนั้นดิ้นโจ้งดิ้นจ้างอยู่สักกำนึ่งแล้วก็ออกไป หละอ่อนก็นอนหนิมผิ้วเหมือนคนต๋าย แล้วคนตังหลายก็อู้กั๋นว่า “เขาต๋ายแล้ว”
แต่เมื่อมีคนตี้มีก๋ำลังนักเหลือเขา เข้ามาต่อสู้แล้วเขาก๊าน คนนั้นก็จะลู่อาวุธตี้เขาวางใจ๋ไปเหีย แล้วเก็บเอาสิ่งของทรัพย์สมบัติของเขาไปแบ่งกั๋น
ผีฮ้ายเข้าเขา เยียะหื้อเขาฮ้องเสียงดังบ่าเดี่ยวนั้นเลย กับโก้นลงจั๊กดิ้นจั๊กงอน้ำลายออกเต๋มปาก จ๋นเนื้อตั๋วม้านไปหมด ผีตึงบ่ออกจากเขาเลย
เมื่อหละอ่อนคนนั้นก่ำลังมา ผีฮ้ายก็เยียะหื้อเขาจั๊กดิ้นจั๊กงอ แต่พระเยซูสั่งผีฮ้ายนั้นหื้อออกมา กับฮักษาหละอ่อนหื้อหายเป๋นปกติ แล้วหื้อป้อของเขาฮับไป