3 “ประมาณเก้าโมงเจ๊า เจ้าของสวนก็เตียวเข้าไปตี้กาดแหม ก็หันบางคนยืนอยู่บ่ดาย บ่ได้เยียะก๋านอะหยัง
เมื่อตกลงกั๋นแล้วว่าจะหื้อก้าแฮงนึ่งเดนาริอันต่อวัน แล้วก็ส่งคนงานเข้าไปเยียะก๋านในสวนองุ่น
เจ้าของสวนอู้ว่า ‘ถ้าหมู่เจ้าไปเยียะก๋านในสวนองุ่นของเฮา เฮาจะหื้อก้าจ้างต๋ามสมควร’
ต๋อนตี้หมู่เขาเขิงพระองค์นั้นเป๋นเวลาเก้าโมงเจ๊า
หมู่เจ้านายของแม่ญิงคนนั้นหันว่าหมดโอกาสตี้จะได้สตางค์แล้ว จึงยับเปาโลกับสิลาสลากไปหาผู้มีอำนาจตัดสินตี้ข่วงก๋างเมือง
คนหมู่นี้บ่ได้เมาเหล้าอย่างตี้หมู่ต้านกึ๊ดเน่อ บ่าเดี่ยวนี้เป๋นเวลาเก้าโมงเจ๊าอยู่ลอ
นอกจากนี้เขาจะก๋ายเป๋นคนขี้ค้านเยียะก๋าน เอาก้าแอ่ว แล้วเป๋นคนปากบ่ดีกับซอบยุ่งเรื่องของคนอื่น อู้สิ่งตี้บ่ควรจะอู้
หมู่เฮาบ่ใค่หื้อหมู่ต้านเป๋นคนขี้ค้าน แต่หื้อเอาอย่างคนหมู่นั้นตี้เจื้อวางใจ๋กับอดทน ก็เลยได้ฮับสิ่งตี้พระเจ้าได้สัญญาไว้ว่าจะหื้อ