4 พระเยซูตอบว่า “ปิ๊กไปบอกยอห์นต๋ามตี้หมู่ต้านได้ยิน กับได้หัน
ถามว่า “ต้านเป๋นผู้ตี้จะมานั้นกา กาว่าจะต้องกองถ้าคนอื่นแหม”
คือคนต๋าบอดก็ผ่อหันได้ คนง่อยก็เตียวได้ คนขี้ตู้ดก็หายสะอาด คนหูหนวกก็ได้ยิน คนต๋ายก็เป๋นขึ้นจากความต๋าย กับคนตุ๊กคนยากก็ได้ฟังข่าวดี
มีหมู่คนจ๋ำนวนนักมาหาพระองค์ ปาหมู่คนง่อย คนต๋าบอด คนพิก๋าน คนเป๋นใบ้ ตึงคนตี้เป๋นพยาธิสะป๊ะ มาวางนอนใก้ตี๋นพระเยซู แล้วพระองค์ก็โผดฮักษาหมู่เขาจ๋นหายกั๋นหมดกู้คน
มีคนต๋าบอดกับคนง่อยปากั๋นเข้ามาหาพระเยซูตี้พระวิหาร แล้วพระองค์ฮักษาหมู่เขาหื้อหาย
พระเยซูก็ยื่นมือไปหยุบป้อจายคนนั้นแล้วอู้ว่า “เฮาใค่จ้วย จงหายโรคเต๊อะ” แล้วเขาก็หายเป๋นขี้ตู้ดบ่าเดี่ยวนั้นเลย
เจื้อเฮาเต๊อะว่า เฮาเป๋นอันนึ่งอันเดียวกั๋นกับพระบิดาและพระบิดาเป๋นอันนึ่งอันเดียวกั๋นกับเฮา บ่อั้นก็หื้อเจื้อในก๋านหมู่นั้นตี้เฮาเยียะเต๊อะ
“แต่เฮามีกำพยานตี้ยิ่งใหญ่นักเหลือกำพยานของยอห์น ย้อนว่าก๋านตี้พระบิดามอบหื้อเฮาเยียะจ๋นแล้ว คือกำสั่งสอนกับหมายสำคัญตี้เฮาก่ำลังเยียะอยู่ ก๋านนี้เป๋นพยานหื้อเฮาว่าพระบิดาเป๋นผู้ตี้ใจ๊เฮามา