3 พระองค์สั่งหมู่เขาว่า “บ่ต้องเอาอะหยังไปตวยเน่อ เจ้นไม้เต๊า ถง ของกิ๋น สตางค์ กาว่า เสื้อผ้าแหมผืน
พระองค์ฮ้องสาวกสิบสองคนมา แล้วส่งหมู่เขาออกไปเป๋นกู้ๆ พระองค์หื้อหมู่เขามีสิทธิอำนาจตี้จะไล่ผีตังหลายออกได้
พระเยซูอู้กับหมู่สาวกของพระองค์ว่า “ย้อนจาอั้นบ่ถ้าฮ้อนใจ๋จี้วี้จ้อหว้อเกี่ยวกับจีวิตว่า จะเอาอะหยังมากิ๋น กาว่าเป๋นห่วงเรื่องของตั๋วว่า จะเซาะหาเสื้อผ้าตี้ไหนมานุ่ง
ถ้าพระเจ้าแต่งหย้องดอกหญ้าต๋ำโต้งต๋ำนา เซิ่งมีจีวิตอยู่ได้วันนี้วันเดียว ตกแหมวันก็จะถูกก๋ำปือเข้าก๋องไฟจาอั้น แล้ว พระองค์ก็จะแต่งหย้องหมู่ต้านนักเหลือนั้นแหม โอ หมู่ต้านมีความเจื้อหน้อยแต๊ๆ
พระเยซูถามหมู่สาวกว่า “ต๋อนตี้เฮาใจ๊ต้านตังหลายออกไปบอกข่าวดี แล้วบ่หื้อเอาถงสตางค์ ถงสะปาย กาว่าเกิบแหมกู้ไปตวยนั้น ต้านตังหลายขาดอะหยังพ่อง” เขาตังหลายก็ปากั๋นบอกว่า “บ่ขาดอะหยังสักอย่าง”
ยอห์นตอบหมู่เขาว่า “คนใดมีเสื้อสองผืนหื้อแบ่งคนตี้บ่มี คนใดมีของกิ๋นก็หื้อปั๋นคนตี้บ่มีกิ๋น”
เลวีจัดงานเลี้ยงใหญ่ตี้บ้านของเขา เปื้อเป๋นเกียรติแก่พระเยซู มีคนเก็บภาษีกับคนอื่นแหมหลายคนนั่งฮ่วมโต๊ะตวยหมู่สาวกของพระองค์
ถ้าเข้าไปในเฮือนใด ก็หื้อย้างอยู่เฮือนนั้นจ๋นกว่าจะย้ายไป
บ่มีใผตี้มาเป๋นทหารแล้ว จะยุ่งเรื่องตังบ้าน ย้อนว่าเขาใค่เยียะหื้อผู้บังคับบัญชาปอใจ๋