20 พระองค์ถามหมู่เขาว่า “หมู่ต้านลอกึ๊ดว่าเฮาเป๋นใผ” เปโตรตอบพระองค์ว่า “พระองค์เป๋นพระคริสต์ของพระเจ้า”
“หมู่ต้านกึ๊ดจาใดพ่องเรื่องเกี่ยวกับพระคริสต์ ต้านเป๋นเจื๊อสายของใผ” หมู่ฟาริสีตอบว่า “เป๋นเจื๊อสายของกษัตริย์ดาวิด”
แต่พระเยซูดักอยู่ มหาปุโรหิตก็อู้กับพระองค์ว่า “ขอต้านสาบานในนามพระเจ้าตี้มีจีวิตอยู่ ขอหื้อบอกหมู่เฮามาเต๊อะว่า ต้านเป๋นพระคริสต์ พระบุตรของพระเจ้าจาอั้นกา”
ถ้าต้านเอาก้าอู้ตั๊กตวายหมู่ญาติปี้น้องเปื้อนฝูงของตั๋วเก่าอย่างเดียวเต้าอั้น ต้านจะดีเหลือคนอื่นๆ จาใด ย้อนว่าคนตี้บ่ฮู้จักพระเจ้าก็เยียะอย่างเดียวกั๋น
แต่พระเยซูดักอยู่ บ่ได้ตอบอะหยังสักอย่าง มหาปุโรหิตก็ถามพระองค์แหมว่า “ต้านเป๋นพระคริสต์พระบุตรของพระเจ้า ผู้ตี้สมควรได้ฮับก๋านสรรเสริญจาอั้นกา”
แล้วพระองค์ถามหมู่เขาว่า “หมู่ต้านลอ กึ๊ดว่าเฮาเป๋นใผ” เปโตรตอบว่า “พระองค์เป๋นพระคริสต์”
ถามพระเยซูว่า “ต้านเป๋นพระคริสต์กา บอกมาเต๊อะ” พระเยซูตอบว่า “เถิงเฮาบอก หมู่ต้านก็บ่เจื้อ
หมู่สาวกตอบว่า “บางคนว่า เป๋นยอห์นผู้หื้อบัพติศมา บางคนว่า เป๋นเอลียาห์ บางคนก็ว่า เป๋นคนนึ่งในหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าในสมัยโบราณตี้เป๋นขึ้นจากความต๋าย”
อย่างแรกตี้อันดรูว์เยียะ ก็คือไปหาซีโมนอ้ายของเขา แล้วอันดรูว์ก็เล่าหื้อซีโมนฟังว่า “เฮาได้ปะกับพระเมสสิยาห์แล้ว” (พระเมสสิยาห์แป๋ว่าพระคริสต์)
นาธานาเอลก็บอกว่า “อาจ๋ารย์ ต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้า กับเป๋นกษัตริย์ของจาวอิสราเอลแต๊ๆ”
มารธาก็บอกพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ ข้าเจ้าเจื้อว่าอาจ๋ารย์เป๋นพระคริสต์ เป๋นพระบุตรของพระเจ้าตี้ว่ากั๋นว่าจะเข้ามาในโลกนี้”
แต่ตี้ได้เขียนสิ่งหมู่นี้ลงไปก็เปื้อหมู่ต้านจะเจื้อว่า พระเยซูเป๋นพระคริสต์ คือพระบุตรของพระเจ้า และถ้าใผวางใจ๋พระองค์ ก็จะมีจีวิตนิรันดร์
“มาผ่อกำลอ ป้อจายคนตี้บอกกู้สิ่งกู้อย่างตี้ตั๋วข้าเจ้าเกยเยียะ ต้านแม่นพระคริสต์ละก้า”
แล้วจาวเมืองก็บอกแม่ญิงคนนั้นว่า “ตั้งแต่นี้ หมู่เฮาเจื้อวางใจ๋พระเยซูบ่ใจ้ย้อนกำพยานของเจ้าอย่างเดียว แต่ย้อนว่าหมู่เฮาได้ยินกับหู และได้ฮู้ว่าต้านคนนี้เป๋นพระผู้จ้วยหื้อรอดป๊นบาปโต้ษของโลกแน่ๆ”
บางคนก็อู้ว่า “เขาเป๋นพระคริสต์” บางคนก็อู้ว่า “พระคริสต์จะมาจากแคว้นกาลิลีได้จาใด
ต้านอธิบายพระคัมภีร์กับพิสูจน์หื้อหมู่เขาหันว่า พระคริสต์จ๋ำเป๋นต้องทนตุ๊กจ๋นต๋าย แล้วเป๋นขึ้นจากความต๋าย เปาโลอู้ว่า “พระเยซูตี้ข้าพเจ้าบอกหื้อหมู่ต้านฟังนี้ละคือพระคริสต์”
ในหละหว่างตี้นั่งรถไปต๋ามตางนั้น ก็ก๋ายตี้มีน้ำแห่งนึ่ง ขันทีจึงอู้ว่า “ผ่อน้ำหั้นลอ มีอะหยังขัดข้องก่อ ถ้าเฮาจะฮับบัพติศมา”
แต่กำเตสนาของเซาโลก็มีอำนาจนักขึ้นติกๆ กับพิสูจน์หื้อจาวยิวในเมืองดามัสกัสหันว่า พระเยซูเป๋นพระคริสต์ เยียะหื้อหมู่เขาปากบ่ออกเถียงบ่ได้
คนตี้เจื้อว่าพระเยซูเป๋นพระคริสต์ ก็ได้จื้อว่าเป๋นลูกของพระเจ้า กับคนตี้ฮักป้อก็จะฮักลูกๆ ของเขาตวย