7 บางเม็ดตกก๋างป่าหนาม ต้นหนามนั้นก็ใหญ่ขึ้นมางำต้นนั้นเหียหมด
เม็ดตี้ตกก๋างป่าหนามนั้น ก็เหมือนคนตี้ได้ฟังถ้อยกำแล้ว แต่ยังเป๋นห่วงเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับจีวิตในโลกนี้ กับหลงมัวเมาข้าวของเงินคำ สิ่งหมู่นี้ก็มางำถ้อยกำไว้ เยียะหื้อถ้อยกำนั้นบ่เกิดผลในจีวิต
บางเม็ดตกก๋างป่าหนาม ต้นหนามนั้นก็ใหญ่ขึ้นมางำต้นนั้นเหียหมด
บางเม็ดตกก๋างป่าหนาม ต้นหนามนั้นก็ใหญ่ขึ้นมางำต้นนั้นเหียหมด ต้นนั้นก็บ่มีดอกบ่มีหน่วย
“จงหละวังตั๋วไว้หื้อดีเน่อ บ่ดีเอาก้ากิ๋นเหล้าเมายา กาว่า บ่ดีกั๋งวลเถิงจีวิตนี้เต้าอั้น ถ้าเป๋นจาอั้นเวลานั้นก็จะมาเถิงหมู่ต้านเมื่อยังบ่ตันกึ๊ด เหมือนติดแฮ้ว
ตี้ตกก๋างป่าหนามนั้นก็เหมือนคนตี้ได้ฟังถ้อยกำแล้วก็ฮับเอาเหมือนกั๋น แต่ความเป๋นห่วงเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับจีวิตในโลกนี้ ความหลงมัวเมาข้าวของเงินคำ กับความม่วนงันสันเล้า ก็มางำเขาไว้ แล้วความเจื้อของเขาก็บ่จ๋ำเริญเติบโต
บางเม็ดก็ตกลงดินตี้ปื๊นตังลุ่มเป๋นบ่าหินเต๋มไปหมด เมื่องอกขึ้นมาบ่ปอเมินก็เหี่ยวแห้งต๋าย ย้อนว่าขาดน้ำ
บางเม็ดตกบนดินดี ก็งอกงามใหญ่ขึ้นแล้วก็มีงวงมีเม็ดนักเป๋นร้อยเต้า” เมื่อพระองค์อู้แล้ว ก็บอกหมู่เขาเสียงดังว่า “ใผยอมฟังก็หื้อฟังไว้เต๊อะ”