54 พระเยซูก๋ำมือหละอ่อนคนนั้นไว้ แล้วอู้ออกมาว่า “ลูกเหย จงลุกขึ้นมาเต๊อะ”
หลังจากไล่คนหมู่นั้นออกไปหมดแล้ว พระเยซูก็เข้าไปในห้องแล้วก๋ำมือหละอ่อนไว้ หละอ่อนก็ลุกขึ้นมา
พระองค์ก็เตียวเข้าไปก๋ำมือนาง แล้วตุ้มหื้อลุกขึ้นนั่ง นางก็หายจากไข้ แล้วนางก็ลุกขึ้นฮับใจ๊ผ่อกอยพระเยซูกับหมู่สาวก
พระองค์ก็จู๋งมือคนต๋าบอดออกมานอกหมู่บ้าน แล้วถ่มน้ำลายใส่ต๋าตึงวางมือบนต๋าสองเบื้องของคนนั้น ถามว่า “ผ่อหันอะหยังพ่องก่อ”
แต่พระเยซูก๋ำมือของหละอ่อนคนนั้นจั๊กหื้อลุกขึ้น หละอ่อนคนนั้นก็ลุกขึ้นยืน
เมื่อมาแผว พระเยซูก็เข้าไปในเฮือน พระองค์บ่หื้อคนอื่นเข้าไปตวย นอกจากเปโตร ยอห์น ยากอบกับป้อแม่ของหละอ่อนเต้าอั้น
คนตังหลายก็ใค่หัวใส่พระองค์ ย้อนหมู่เขาฮู้ว่าหละอ่อนนั้นต๋ายแล้ว
แล้ววิญญาณของหละอ่อนก็ปิ๊กเข้าสู่ในหละอ่อนคนนั้น เขาก็ลุกขึ้นนั่งตันที พระองค์สั่งป้อแม่ว่า “เอาข้าวมาหื้อหละอ่อนกิ๋น”
บ่ากองพระเยซูอู้จาอั้นแล้ว พระองค์ก็ฮ้องเอิ้นขึ้นมาว่า “ลาซารัสเหย ออกมาเต๊อะ”
เหมือนกับตี้พระบิดาเยียะหื้อคนต๋ายแล้วเป๋นขึ้นจากความต๋าย พระบุตรก็จะหื้อจีวิตกับใผก็ได้ตี้พระองค์ใค่โผดหื้อเหมือนกั๋น
เปโตรจึงขอหื้อหมู่เขาออกไปตังนอก ต้านก็คุกเข่าอธิษฐาน แล้วบิ่นหน้ามาตังศพอู้ว่า “ทาบิธาลุกขึ้นเต๊อะ” นางก็มืนต๋าขึ้น เมื่อหันเปโตร นางก็ลุกขึ้นนั่ง
ต๋ามตี้มีเขียนในพระคัมภีร์ไว้ว่า “เฮาหื้อเจ้าเป๋นป้อของคนหลายจ้าด” มีความหมายจาอี้ว่า อับราฮัมเป๋นป้อของหมู่เฮาในสายต๋าของพระเจ้าตี้ต้านเจื้อ คือพระเจ้าผู้เยียะหื้อคนต๋ายเป๋นขึ้นมาใหม่กับสั่งสิ่งตี้ยังบ่มีหื้อเกิดขึ้น