44 นางลักมอบมาตังหลังพระเยซู แล้วก็หยุบตี๋นเสื้อคุมของพระองค์ เลือดตี้ตกก็หยุดแห้งไปเลย
พระเยซูอินดูเขา ก็เลยเอามือจิตี้แก่นต๋าของเขา เขาตึงสองก็ผ่อหันบ่าเดี่ยวนั้นเลย แล้วเขาก็ตวยพระองค์ไป
พระเยซูก็ยื่นมือไปหยุบป้อจายคนนั้นแล้วอู้ว่า “เฮาใค่จ้วย จงหายโรคเต๊อะ” แล้วเขาก็หายเป๋นขี้ตู้ดบ่าเดี่ยวนั้นเลย
ต๋อนนั้นก็มีแม่ญิงคนนึ่งเป๋นโรคเลือดตกบ่หยุดมาสิบสองปี๋แล้ว ตุ๊กทรมานเหลือขนาด แม่ญิงคนนี้ลักมอบมาตังหลังพระเยซู แล้วก็หยุบตี๋นเสื้อคุมของพระองค์
พระองค์ไปตังใดบ่ว่าในหมู่บ้าน ในเมือง กาว่าไปบ้านนอกก็ดี คนตังหลายก็ปาเอาคนป่วยมานอนต๋ามกาด เปื้อขอหยุบตี๋นเสื้อคุมของพระองค์ กู้คนตี้ได้หยุบตี๋นเสื้อของพระองค์ก็หายป่วย
พระองค์เอามือวางตี้ตั๋วของนาง โรคของนางก็หายบ่าเดี่ยวนั้นเลย หยืดตั๋วซื่อได้ กับสรรเสริญพระเจ้า
แม่ญิงคนนั้นก็ก๋ำขวดใส่น้ำมันหอมมายืนอยู่ตังหลังใก้ๆ ตี๋นพระเยซู ไห้จ๋นน้ำต๋าย้อยตกใส่ตี๋นพระองค์ นางก็เอาผมของนางเจ๊ดตี๋นพระองค์ จูบตี๋นพระองค์แล้วเอาน้ำมันหอมถอกใส่ตี๋นพระองค์
มีแม่ญิงคนนึ่งเป๋นโรคเลือดตกบ่หยุดสิบสองปี๋แล้ว เสี้ยงเงินทองหื้อหมอฮักษาจ๋นหมดเนื้อหมดตั๋ว แต่บ่มีใผฮักษาได้
พระเยซูจึงถามว่า “ใผมาหยุบตั๋วเฮา” เมื่อคนตังหลายอู้ว่าบ่ได้โดนลอ เปโตรจึงบอกพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ คนยัดยู้กั๋นล่อ ก็ถูกใส่พระองค์พ่องก่า”
แต่ป้อจายคนนั้นบ่ฮู้ว่าคนตี้ฮักษาเขาจื้ออะหยัง ย้อนพระเยซูเตียวหายเข้าไปในหมู่คนตี้อยู่ตี้หั้นแล้ว
แม้แต่ผ้าเจ๊ดหน้ากับผ้ากั๋นเปื้อนตี้ถูกตั๋วเปาโล เมื่อเอาไปวางบนตั๋วคนบ่สบาย โรคก็หาย กับผีฮ้ายก็ออกตวย
ย้อนสิ่งตี้หมู่อัครทูตได้เยียะนั้น คนตังหลายก็ปากั๋นหามคนเจ็บคนป่วยไปวางบนตี้นอนกับสาดแล้วไปไว้ข้างตาง เปื้ออย่างหน้อยเวลาตี้เปโตรเตียวก๋ายไป เงาของต้านอาจจะฟาดถูกตั๋วของคนป่วยหมู่นั้นพ่อง แล้วจะหายป่วย