41 มีป้อจายคนนึ่งจื้อไยรัส เป๋นนายธรรมศาลาของจาวยิวเข้ามากราบตี๋นพระเยซู อ้อนวอนพระองค์หื้อไปบ้านของเขา
แต่นายธรรมศาลาโขดตี้พระเยซูฮักษาโรคในวันสะบาโต จึงบอกคนตังหลายว่า “มีหกวันตี้หื้อเยียะก๋านได้ ในหกวันนั้นหื้อมาฮักษาโรคเต๊อะ แต่ในวันสะบาโตขอย้างก่อน”
กับก้มลงไหว้ตี้ตี๋นของพระเยซู ขอบพระคุณพระองค์ คนนั้นเป๋นจาวสะมาเรีย
ซีโมนเปโตร เมื่อหันจาอั้น ก็ก้มลงกราบพระเยซู บอกพระองค์ว่า “ขอหื้อไปไก๋ๆ ข้าพเจ้าเต๊อะ ย้อนว่าข้าพเจ้าเป๋นคนบาป”
ย้อนว่าเขามีลูกสาวคนเดียวอายุสิบสองขวบ นอนป่วยอยู่เกือบจะต๋ายแล้ว เมื่อพระองค์ก่ำลังไปนั้น คนตังหลายก็ยัดยู้พระองค์
ต๋อนตี้พระองค์ก่ำลังอู้อยู่นั้น มีคนมาจากบ้านของไยรัสตี้เป๋นนายธรรมศาลามาบอกเขาว่า “ลูกสาวของต้านต๋ายแล้ว บ่ต้องรบก๋วนอาจ๋ารย์ละ”
แล้วมารธาอู้กับพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์ ถ้าอาจ๋ารย์อยู่กับหมู่เฮา น้องบ่าวข้าเจ้าก็จะบ่ต๋าย
หลังจากอ่านหนังสือบทบัญญัติของโมเสสกับข้อเขียนของหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าต๋ามวาระก๋านนมัสก๋านแล้ว หมู่นายธรรมศาลาส่งคนมาบอกบารนาบัสกับเปาโลว่า “ปี้น้องเหย ถ้าต้านมีกำหื้อก๋ำลังใจ๋คนตังหลาย ขอเจิญออกมาอู้เต๊อะ”
คนตังหลายจึงไปยับโสสเธเนสตี้เป๋นนายธรรมศาลามาบุบตี๋ต่อหน้าศาล แต่กัลลิโอก็บ่สนใจ๋หมู่เขา
คริสปัสตี้เป๋นนายธรรมศาลากับสมาชิกในครอบครัวของเขากู้คนก็ฮับเจื้อองค์พระผู้เป๋นเจ้า จาวโครินธ์หลายคนฟังเปาโลอู้ก็ฮับเจื้อแล้วฮับบัพติศมา
เมืองลิดดากับเมืองยัฟฟาอยู่บ่ไก๋กั๋น เมื่อหมู่ผู้เจื้อได้ยินว่าเปโตรอยู่ในเมืองลิดดา หมู่เขาก็ใจ๊ป้อจายสองคนไปอ้อนวอนเจิญเปโตรว่า “ขอมาเวยๆ เต๊อะ”
เมื่อลูกแกะตั๋วนั้นฮับหนังสือม้วนนั้นแล้ว สิ่งมีจีวิตตึงสี่ต๋นกับหมู่ผู้อาวุโสตึงซาวสี่คนก็ก้มกราบลงต่อหน้าลูกแกะตั๋วนั้น แต่ละคนมีพิณกับก๋ำสลุงคำตี้มีเครื่องหอมเต๋มไปหมด เซิ่งเป๋นกำอธิษฐานของคนของพระเจ้า