48 พระองค์จึงบอกกับแม่ญิงคนนั้นว่า “บาปของเจ้า เฮายกหื้อแล้ว”
มีคนปากั๋นหามคนง่อยนอนอยู่ตี้นอนคนนึ่งมาหาพระเยซู เมื่อพระองค์หันความเจื้อของหมู่เขา ก็อู้กับคนง่อยว่า “ลูกเหย สบายใจ๋เต๊อะ บาปของเจ้าได้โผดยกหื้อแล้วเน่อ”
อันใดจะง่ายเหลือกั๋น ตี้จะว่า ‘บาปของเจ้าได้โผดยกแล้ว’ กาว่า ‘ลุกขึ้นเตียวไปเต๊อะ’
พระองค์หันความเจื้อของหมู่เขาก็อู้กับคนง่อยว่า “ลูกเหย บาปของเจ้าได้โผดยกหื้อแล้วเน่อ”
อันใดจะง่ายเหลือกั๋น ตี้จะอู้กับคนง่อยนี้ว่า ‘บาปของเจ้าโผดยกหื้อแล้วเน่อ’ กาว่าจะอู้ว่า ‘ลุกขึ้นแบกตี้นอนเตียวไปเต๊อะ’
เมื่อพระเยซูหันความเจื้อของหมู่เขา ก็อู้กับคนง่อยว่า “เปื้อนเหย บาปของเจ้าได้โผดยกหื้อแล้วเน่อ”
อันใดจะง่ายเหลือกั๋นตี้จะว่า ‘บาปของเจ้าได้โผดยกแล้ว’ กับจะว่า ‘ลุกขึ้นเตียวไปเต๊อะ’
ย้อนจาอั้นเฮาบอกต้านว่า บาปของแม่ญิงคนนี้เซิ่งมีนัก ได้โผดยกหื้อแล้ว ย้อนนางฮักเฮานัก แต่คนตี้ได้ฮับก๋านยกโต้ษหน้อยก็ฮักหน้อย”