43 ซีโมนก็บอกพระองค์ว่า “ข้าพเจ้าหันว่าคนตี้นายยกหนี้หื้อนัก ก็ฮักนายนัก” พระองค์จึงว่า “ต้านอู้ถูกแล้ว”
เจ้าองค์นั้นมีความอินดูคนฮับใจ๊คนนั้น เลยยกหนี้ตึงหมดหื้อ แล้วป่อยตั๋วไป
เมื่อพระเยซูหันว่าคนนั้นตอบอย่างมีผญาปั๋ญญา จึงอู้กับเขาว่า “ต้านก็ใก้ตี้จะเป๋นคนของพระเจ้ามานักแกแล้ว” ตั้งแต่นั้นไปก็บ่มีใผก้าถามพระองค์แหม
เมื่อพระเยซูกับหมู่สาวกก่ำลังเตียวตางต่อไปกรุงเยรูซาเล็มนั้น ก็เข้าไปตี้หมู่บ้านนึ่ง มีแม่ญิงคนนึ่งจื้อมารธา ต้อนฮับพระองค์ไว้ตี้เฮือนของนาง
เมื่อหมู่เขาบ่มีสตางค์มาใจ๊หนี้ เจ้าหนี้ก็ยกหนี้หื้อกับสองคนนั้นเหีย แล้วในสองคนนั้นใผจะฮักนายนักเหลือกั๋น”
พระองค์จึงเหลียวหลังผ่อแม่ญิงคนนั้น แล้วอู้กับซีโมนว่า “ต้านหันแม่ญิงคนนี้ก่อ เฮาได้เข้ามาในเฮือนของต้าน ต้านบ่ได้เอาน้ำมาซ่วยตี๋นเฮา แต่แม่ญิงคนนี้ได้เอาน้ำต๋าซ่วยตี๋นเฮา แล้วเอาผมเจ๊ดตี๋นเฮา
ย้อนจาอั้นเฮาบอกต้านว่า บาปของแม่ญิงคนนี้เซิ่งมีนัก ได้โผดยกหื้อแล้ว ย้อนนางฮักเฮานัก แต่คนตี้ได้ฮับก๋านยกโต้ษหน้อยก็ฮักหน้อย”