4 เมื่อหมู่คนเฒ่าคนแก่นั้นมาเถิงพระเยซูแล้ว ก็อ้อนวอนแล้วอ้อนวอนแหมว่า “นายร้อยคนนั้นสมควรตี้ต้านจะจ้วย
“เมื่อต้านไปเถิงหมู่บ้านใดกาว่าเมืองใดก็ต๋าม หื้อเซาะหาคนตี้เต๋มใจ๋ต้อนฮับต้าน แล้วย้างอยู่กับเขาคนนั้น จ๋นกว่าจะออกเตียวตางต่อไปตี้อื่นแหม
ถ้าคนในเฮือนนั้นยินดีต้อนฮับหมู่ต้าน ก็หื้อกำปอนนั้นอยู่กับเขา แต่ถ้าเขาบ่ต้อนฮับหมู่ต้าน ก็หื้อกำปอนนั้นปิ๊กย้อนมาหาหมู่ต้านเหีย
แต่คนตี้พระเจ้าหันสมควรหื้อเป๋นขึ้นจากความต๋ายมาอยู่ในยุคหน้า จะบ่มีก๋านแต่งงานกั๋น กาว่ายกหื้อเป๋นผัวเป๋นเมียกั๋นแหม
นายร้อยได้ยินว่าพระเยซูมา จึงหื้อหมู่คนเฒ่าคนแก่ของจาวยิวบางคน ไปอ้อนวอนขอหื้อพระองค์มาฮักษาคนฮับใจ๊ของเขา
ย้อนเขาฮักคนในจ้าดของเฮา กับเขาได้แป๋งธรรมศาลาหื้อเฮาตวย”
นายร้อยคนนี้ตึงครอบครัวของต้านเป๋นคนยำเก๋งพระเจ้า ต้านหื้อตานจ้วยเหลือคนตุ๊กคนจ๋นกับอธิษฐานต่อพระเจ้าบ่เกยขาด
แต่จาใดก็ต๋ามยังมีสองสามคนในเมืองซาร์ดิส ตี้ได้ฮักษาเสื้อผ้าของตั๋วหื้อสะอาดอยู่ ก็เปิงแล้วตี้หมู่เขาจะใส่เสื้อสีขาวสะอาดเตียวไปกับเฮา