20 เมื่ออ่านหื้อคนตังหลายฟังแล้ว พระองค์ก็ม้วนพระคัมภีร์นั้นส่งคืนเจ้าหน้าตี้ แล้วนั่งลง สายต๋าของคนตังหลายในธรรมศาลาก็ผ่อมาตี้พระองค์
พระเยซูอู้กับคนหมู่นั้นว่า “หมู่เจ้าหันเฮาเป๋นโจ๋รกา เถิงได้ก๋ำดาบก๋ำค้อนมายับเฮา เฮานั่งสั่งสอนอยู่ในพระวิหารกู้วัน ต้านตังหลายก็บ่มายับเฮา
แล้วเอาศพไปไว้ในอุโมงค์ฝังศพใหม่ของเขา ตี้เจาะเข้าไปในหิน แล้วกิ้งบ่าหินแผ่นใหญ่มาตึดปากอุโมงค์ไว้เหีย เสร็จแล้วเขาก็ไป
แต่หมู่เขาก็ยังบ่ฮู้ว่าจะเยียะจาใดได้ ย้อนว่าคนตังหลายตั้งใจ๋ฟังกำสอนกู้กำของพระองค์อยู่
มีคนส่งม้วนพระธรรมอิสยาห์ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าหื้อพระองค์ เมื่อพระองค์ก๋างพระคัมภีร์นั้นออก ก็ปะข้อตี้เขียนไว้ว่า
พระองค์อู้ว่า “วันนี้พระคัมภีร์ต๋อนนี้ตี้ต้านได้ยินก็เป๋นแต๊แล้ว”
พระองค์จึงลงไปในเฮือลำนึ่งเป๋นของซีโมน แล้วบอกหื้อเขาถอยเฮือออกจากฝั่งไปน่อย พระองค์ก็นั่งอยู่ในเฮือนั้นสั่งสอนคนตังหลาย
ต๋อนเจ๊ามืดวันถัดมา พระองค์ก็ปิ๊กเข้าไปในพระวิหารแหมเตื้อนึ่ง คนตังหลายก็มาหาพระองค์ แล้วพระองค์ก็นั่งลงสั่งสอนคนหมู่นั้น
เมื่อเถิงวันสะบาโต หมู่เฮาออกจากปะตู๋เมืองไปตี้แม่น้ำ เฮากึ๊ดกั๋นว่าจะมีจาวยิวจุมนุมกั๋นอธิษฐานในตี้นึ่งตั๊ดหั้น เมื่อปะแล้วก็นั่งอู้กับหมู่แม่ญิงตี้มาจุมนุมกั๋นอยู่ตี้หั้น
เมื่อเปโตรหันจาอั้น ก็อู้กับหมู่เขาว่า “ปี้น้องจาวอิสราเอลเหย งืดใจ๋กับเรื่องนี้เยียะหยัง ปักต๋าผ่อหมู่เฮาเยียะหยัง เหมือนกับว่าป้อจายคนนี้เตียวได้ย้อนอำนาจของเฮา กาว่าเฮาเป๋นคนเคร่งตางศาสนาจ๋นพระเจ้าเปิงใจ๋จาอั้นกา