26 เมื่อทหารปาพระเยซูออกไป หมู่เขาเขซีโมนจาวเมืองไซรีน ตี้ก่ำลังลุกบ้านนอกมา หื้อแบกไม้ก๋างเขนตวยพระองค์ไป
ถ้าทหารคนใดเขหื้อต้านแบกของของเขา เตียวตวยก้นเขาไปไก๋นึ่งกิโลเมตร หื้อต้านยอมแบกของนั้นเตียวต่อไปแหมนึ่งกิโลเมตรเน่อ
คนใดตี้บ่ยอมแบกไม้ก๋างเขนของตั๋วแล้วตวยเฮามา คนนั้นจะเป๋นสาวกของเฮาบ่ได้
จึงป่อยคนตี้ถูกยับเข้าคอกในข้อหาก่อก๋านวุ่นวายกับฆ่าคนต๋าย หื้อหมู่เขาไป ส่วนพระเยซูก็หื้อหมู่เขาเอาไปเยียะจาใดก็ได้ ต๋ามใจ๋หมู่เขา
พระองค์ก็บอกหื้อคนตังหลายว่า “ถ้าใผคนใดใค่เป๋นสาวกของเฮา ก็หื้อคนนั้นตัดอกตัดใจ๋ แบกไม้ก๋างเขนของตั๋วเก่า แล้วตวยเฮามากู้วัน
ในคริสตจักรตี้เมืองอันทิโอก มีหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้ากับหมู่อาจ๋ารย์คือ บารนาบัส สิเมโอนตี้มีแหมจื้อนึ่งว่านิเกอร์ ลูสิอัสเป๋นจาวเมืองไซรีน มานาเอน (คนตี้ได้ฮับก๋านเลี้ยงดูมาตวยกั๋นกับเฮโรดเจ้าเมืองตั้งแต่เป๋นหละอ่อนแล้ว) กับเซาโล
แคว้นฟรีเจีย แคว้นปัมฟีเลีย ประเทศอียิปต์ ตึงคนในแคว้นลิเบียใก้เมืองไซรีน หมู่ตี้มาจากกรุงโรมตี้มาแอ่ว เซิ่งมีตึงจาวยิวกับคนตี้เข้าฮีตศาสนายิว
หมู่เขาจึงปาตึงเจ็ดคนนี้มายืนต่อหน้าหมู่อัครทูต แล้วหมู่อัครทูตก็อธิษฐานวางมือบนหัวคนตึงเจ็ดนั้น เปื้อมอบหื้อเยียะงานนี้
แต่มีบางคนมาจากธรรมศาลาของจาวยิว จื้อธรรมศาลาขี้ข้ามีอิสระ มาเถียงกับสเทเฟน หมู่เขาเป๋นจาวยิวมาจากเมืองไซรีน เมืองอเล็กซานเดรีย แคว้นซิลีเซีย และแคว้นเอเชีย