26 หมู่คนสอดแนม เอาผิดในกำอู้ของพระเยซูต่อหน้าคนตังหลายบ่ได้ แหมอย่างนึ่งก็งืดในกำตอบของพระองค์ตวยจึงดักอยู่
พระองค์ก็อู้ว่า ‘เปื้อนเหย เข้ามาตี้นี่ได้จาใด เสื้อคุมสำหรับงานแต่งก็บ่มี’ ป้อจายนั้นก็ปากบ่ออก
เมื่อได้ยินจาอั้นหมู่เขาก็งืด แล้วละพระองค์ไว้ปากั๋นออกไป
เมื่อหมู่ฟาริสีได้ยินว่าหมู่สะดูสีจับผิดในกำอู้พระเยซูบ่ได้ หมู่เขาก็มาจุมนุมกั๋นเปื้อถามพระเยซูแหมเตื้อ
เมื่อพระเยซูได้ยินกำอู้กำจ๋าจาอั้น ก็งืดในความเจื้อของนายร้อย จึงอู้กับคนตี้ติดต๋ามว่า “เฮาบอกความจริงหื้อต้านตังหลายฮู้ว่า เฮาบ่เกยปะใผคนใดในประเทศอิสราเอลตี้มีความเจื้อนักขนาดนี้มาก่อนเลย
หมู่เขาหวังจะยับผิดเอาจากกำของพระองค์ เปื้อจะฟ้องพระองค์ได้
เมื่อพระองค์อู้จาอั้นแล้ว หมู่ตี้เป๋นศัตรู๋ก็อาย แต่คนตังหลายจื้นจมยินดี ย้อนก๋านอัศจ๋รรย์ตี้พระเยซูได้เยียะ
หมู่เขาจึงตวยผ่อพระองค์ กับส่งคนไปสอดแนม ป๋อมตั๋วเป๋นคนซื่อสัตย์ หื้อเข้าไปอยู่ใก้ๆ พระองค์ หวังจะยับผิดในกำอู้ของพระองค์ เปื้อจะมอบพระองค์หื้ออยู่ใต้สิทธิอำนาจของเจ้าเมืองโรม
หมู่เฮาฮู้แล้วว่า สิ่งตี้เขียนในบทบัญญัติตึงหมด ก็เปื้อบอกกับคนตี้อยู่ใต้บทบัญญัตินั้น จาอั้นจึงบ่มีใผมีข้อแก้ตั๋วได้ กับคนตึงโลกจะต้องถูกพระเจ้าตัดสินเหมือนกั๋นหมด
ข้าพเจ้าอู้เรื่องนี้ ย้อนว่ามีคนจ๋ำนวนนักตี้หลึ่งบ่ยอมเจื้อฟัง อู้ก้าเรื่องบ่มีสาระกับจุล่าย คนหมู่นี้ส่วนนักจะเป๋นจาวยิวตี้มาฮับเจื้อพระเยซูแต่ยืนยันว่าต้องเข้าพิธีสุหนัต