18 คนตี้สองมาบอกว่า ‘นายเจ้าข้า สตางค์ตี้หื้อข้าพเจ้าไว้นึ่งมินานั้น ข้าพเจ้าได้ก่ำไฮมาห้าเต้า’
ส่วนเม็ดตี้ตกบนดินดี ก็เหมือนคนตี้ได้ฟังถ้อยกำแล้วเข้าใจ๋ คนนั้นก็เกิดดอกออกผลร้อยเต้าพ่อง หกสิบเต้าพ่อง กาว่าสามสิบเต้าพ่อง”
“แล้วคนฮับใจ๊ตี้ได้สองตะลันต์ ก็เข้ามาอู้ว่า ‘นายเจ้าข้า สตางค์ตี้หื้อข้าพเจ้าไว้สองตะลันต์ ผ่อนี่ลอ ตืนสองตะลันต์ข้าพเจ้าได้ก่ำไฮมาเปาะแหมสองตะลันต์’
แต่เม็ดตี้ตกบนดินดีก็เหมือนคนตี้ได้ฟังถ้อยกำแล้วฮับไว้ แล้วเกิดดอกออกผลสามสิบเต้าพ่อง หกสิบเต้าพ่อง ร้อยเต้าพ่อง”
ต้านจึงฮ้องคนฮับใจ๊สิบคนมาเอาสตางค์หื้อหมู่เขาคนละนึ่งมินาบอกว่า ‘เอาไปเป๋นตืนก๊าขายจ๋นแผววันตี้เฮาปิ๊กมาเน่อ’
นายก็อู้กับเขาว่า ‘ดีแล้ว เจ้าเป๋นคนฮับใจ๊ตี้ดี ย้อนเจ้าซื่อสัตย์ในสิ่งเล็กๆ หน้อยๆ เฮาจึงมอบอำนาจหื้อเจ้าปกครองสิบเมือง’
นายก็อู้กับเขาอย่างเดียวกั๋นว่า ‘เฮาจึงมอบอำนาจหื้อเจ้าปกครองห้าเมือง’
ถ้าหมู่ต้านมีใจ๋กระตือรือร้นอยู่แล้ว พระเจ้าก็จะยอมฮับต๋ามตี้ต้านมีอยู่ บ่ใจ้ต๋ามตี้ต้านบ่มี