4 เวลาผ่านไปเมินแล้ว ผู้พิพากษาคนนั้นก็บ่ยอมจ้วย แต่เมื่อลูนเขากึ๊ดในใจ๋ว่า ‘เถิงเฮานี้จะบ่เก๋งกั๋วพระเจ้า กับบ่สนใจ๋ใผ
เขากึ๊ดในใจ๋ว่า ‘เฮาจะเยียะจาใดดีหา ย้อนว่าเฮาบ่มีตี้ตี้จะใส่ข้าวจ๋นหมดจ๋นเสี้ยงได้’
ป้อบ้านคนนั้นกึ๊ดในใจ๋ว่า ‘เฮาจะเยียะจาใดดี ย้อนนายจะถอดเฮาออกจากหน้าตี้ ป้อบ้านจะไปฮับจ้างขุดดินก็บ่มีแฮง จะขอคนอื่นกิ๋นก็อายเขา
พระองค์อู้ว่า “ในเมืองนึ่งมีผู้พิพากษาคนนึ่งตี้บ่เก๋งกั๋วพระเจ้าและบ่สนใจ๋ใผ
ในเมืองนั้นมีแม่หม้ายคนนึ่งมาหาผู้พิพากษาคนนั้น บอกเขาว่า ‘ขอหื้อความยุติธรรมกับคดีของข้าเจ้าน่อย’
เจ้าของสวนกึ๊ดว่า ‘จะเยียะจาใดดี เฮาจะส่งลูกบ่าวตี้เฮาฮักไป หมู่เขาคงจะนับถือพ่อง’
แหมอย่างนึ่งเฮาตังหลายมีป้อตี้เป๋นคนตี้กอยตี๋สอนเฮา กับเฮาตังหลายก็ยังนับถือป้อของเฮา แล้วเฮาตังหลายบ่ดีตี้จะเจื้อฟังพระบิดาในสวรรค์ของเฮานักเหลือนั้น เปื้อจะมีจีวิตอยู่กา