39 คนตี้เตียวไปตังหน้าเขาก็ว่าหื้อดักเหีย แต่เขาก็เอิ้นดังขึ้นติกๆ ว่า “บุตรของกษัตริย์ดาวิดเหย ขอโผดอินดูข้าน่อยเต๊อะ”
“จงขอแล้วจะได้ จงเซาะแล้วจะปะ จงฮ้องตี้ปะตู๋แล้วจะเปิดหื้อ
พระเยซูก็อู้กับหมู่เขาว่า “กั๋วเยียะหยัง มีความเจื้อหน้อยแต๊ๆ” แล้วพระองค์ก็ลุกขึ้นมาห้ามลมหลวงตึงคลื่นใหญ่ แล้วลมกับคลื่นก็หยุดเลย
เมื่อพระเยซูออกมาจากเฮือนของนายธรรมศาลา ก็มีคนต๋าบอดสองคนตวยมา ฮ้องเอิ้นเสียงดังว่า “ต้านผู้เป๋นบุตรของกษัตริย์ดาวิด เหย ขอโผดอินดูหมู่เฮาตวยเต๊อะ”
ความฉิบหายก็จะเกิดกับหมู่ผู้ชำนาญบทบัญญัติ ย้อนว่าหมู่เจ้าเอาลูกขะแจ๋แห่งความฮู้เรื่องพระเจ้าไปซ่อนไว้เหีย แต่หมู่เจ้าก็บ่ยอมเข้าไป คนอื่นฮิจะเข้าไป หมู่เจ้าเองก็ขวางไว้เหีย”
พระเยซูอู้กำเผียบข้อนึ่งหื้อหมู่สาวกฟังเปื้อจะสอนว่า คนตังหลายควรอธิษฐานอยู่เสมออย่างบ่อ่อนใจ๋
ต่อมามีบางคนปาหละอ่อนหน้อยๆ ของหมู่เขาเข้ามาหาพระองค์ เปื้อหื้อพระองค์วางมือปั๋นปอนหละอ่อนหมู่นั้น หมู่สาวกเมื่อหันจาอั้น ก็ว่าหื้อเขา
คนต๋าบอดจึงฮ้องเอิ้นเสียงดังว่า “เยซู บุตรของกษัตริย์ดาวิดเหย ขอโผดอินดูข้าตวยเต๊อะ”
พระเยซูหยุดยืนอยู่ สั่งหื้อคนปาเขาเข้ามาหาพระองค์ เมื่อคนต๋าบอดเข้ามาใก้แล้ว พระองค์จึงถามเขาว่า
มีฟาริสีบางคนในคนตังหลายนั้นบอกพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์ครับ สั่งหมู่สาวกของต้านห้ามอู้จาอั้น”
ต๋อนตี้พระองค์ก่ำลังอู้อยู่นั้น มีคนมาจากบ้านของไยรัสตี้เป๋นนายธรรมศาลามาบอกเขาว่า “ลูกสาวของต้านต๋ายแล้ว บ่ต้องรบก๋วนอาจ๋ารย์ละ”
ข้าพเจ้าได้อ้อนวอนต่อองค์พระผู้เป๋นเจ้าเถิงสามเตื้อ หื้อจ้วยเอาหนามนี้ออกไปจากข้าพเจ้าเหีย