3 ในเมืองนั้นมีแม่หม้ายคนนึ่งมาหาผู้พิพากษาคนนั้น บอกเขาว่า ‘ขอหื้อความยุติธรรมกับคดีของข้าเจ้าน่อย’
“ถ้าเป๋นถ้อยเป๋นความกับใผคนใด หื้อขะใจ๋อู้ตกลงกั๋นเวยๆ ในหละหว่างก๋างตางตี้ก่ำลังเตียวไป ก่อนตี้ก่ำลังจะขึ้นศาล ถ้าบ่จาอั้นคนตี้เป๋นคนฟ้องจะมอบต้านหื้อผู้พิพากษา แล้วผู้พิพากษาจะมอบต้านหื้อนายกุมคอก นายกุมคอกก็จะเอาต้านไปขังคอกไว้เหีย
พระองค์อู้ว่า “ในเมืองนึ่งมีผู้พิพากษาคนนึ่งตี้บ่เก๋งกั๋วพระเจ้าและบ่สนใจ๋ใผ
เวลาผ่านไปเมินแล้ว ผู้พิพากษาคนนั้นก็บ่ยอมจ้วย แต่เมื่อลูนเขากึ๊ดในใจ๋ว่า ‘เถิงเฮานี้จะบ่เก๋งกั๋วพระเจ้า กับบ่สนใจ๋ใผ
แต่แม่หม้ายคนนี้มารบก๋วนเฮาเจื่อๆ เฮาจะหื้อความยุติธรรมแก่นาง นางจะบ่มารบก๋วนเฮาหื้อรำคาญใจ๋แหม’ ”