7 แล้วถามแหมคนนึ่งว่า ‘ต้านเป๋นหนี้เต้าใด’ เขาตอบว่า ‘เป๋นหนี้ข้าวสาลีร้อยกระสอบ’ ป้อบ้านก็บอกว่า ‘เอาใบแจ้งหนี้มาแก้เป๋นแปดสิบกระสอบเน่อ’
“บ่ากองคนฮับใจ๊คนนั้นออกไปแล้ว ไปปะเปื้อนตี้เป๋นคนฮับใจ๊ตวยกั๋น ตี้เป๋นหนี้เขาอยู่นึ่งร้อยเดนาริอัน เขาก็เข้าไปบีบคอเปื้อนคนฮับใจ๊คนนั้นแล้วสั่งว่า ‘ส้ายสตางค์ตี้เป๋นหนี้มาบ่าเดี่ยวนี้เลย’
เขาตอบว่า ‘เป๋นหนี้น้ำมันบ่ากอกเทศร้อยถัง’ ป้อบ้านบอกเขาว่า ‘เอาใบแจ้งหนี้มา นั่งลงขะใจ๋แก้เป๋นห้าสิบถังเน่อ’
เศรษฐีก็ยกย่องป้อบ้านขี้โก๋งคนนั้นว่าเขาหลวกในเรื่องนี้ ย้อนว่าคนตังหลายตี้อยู่ฝ่ายโลกนี้ก็หลวกในเรื่องของโลกนักเหลือคนของพระเจ้า
นางเป๋นหม้ายจ๋นอายุได้แปดสิบสี่ปี๋ นางบ่ได้ออกจากพระวิหารเลย แต่นมัสก๋านตึงเมื่อวันเมื่อคืนโดยถือศีลอดอาหารกับอธิษฐาน
เจ้าของสวนส่งคนตี้สามไปแหม หมู่คนเจ้าสวนก็บุบตี๋เขาจ๋นได้ฮับบาดเจ็บ แล้วไล่ออกไปนอกสวน
พระเยซูอู้กำเผียบหื้อคนตังหลายฟังว่า “มีป้อจายคนนึ่งเยียะสวนองุ่นหื้อคนมาเจ้า ส่วนเจ้าของก็เตียวตางไปอยู่ต่างประเทศเหียหลายปี๋