32 สมควรตี้หมู่เฮาจะยินดีกับฉลองกั๋น ย้อนน้องคนนี้ต๋ายแล้วแต่ปิ๊กเป๋นขึ้นมาแหม เขาหายไปแล้วแต่ได้มาปะกั๋นแหม’ ”
ย้อนว่าลูกของเฮาคนนี้ ต๋ายไปแล้ว แต่ได้ปิ๊กเป๋นขึ้นมาแหม เขาหายไปแล้วแต่ได้มาปะกั๋นแหม’ เขาตังหลายก็เริ่มฉลองกั๋น
ป้อจึงตอบเขาว่า ‘ลูกเหย ลูกอยู่กับป้อมาตลอด ของของป้อตึงหมดก็เป๋นของเจ้าแล้ว
ส่วนบุตรมนุษย์ได้ตึงกิ๋นตึงดื่ม ต้านตังหลายก็ว่า ‘ผ่อคนนี้ลอ ขี้กละ ขี้เมาตวย ป๋ายบ่ปอยังเป๋นเปื้อนกับคนเก็บภาษี คบกั๋นกับคนบาป’
ย้อนถ้าพระเจ้าละจาวยิว เยียะหื้อคนตึงโลกคืนดีกับพระเจ้า จะดีมอกใดถ้าพระเจ้าจะฮับหมู่จาวยิวปิ๊กมาแหมใหม่ ก็เป๋นเหมือนหมู่เขาต๋ายแล้วแต่เป๋นขึ้นมาใหม่
หมู่เฮาฮู้แล้วว่า สิ่งตี้เขียนในบทบัญญัติตึงหมด ก็เปื้อบอกกับคนตี้อยู่ใต้บทบัญญัตินั้น จาอั้นจึงบ่มีใผมีข้อแก้ตั๋วได้ กับคนตึงโลกจะต้องถูกพระเจ้าตัดสินเหมือนกั๋นหมด
บ่ใจ้จาอั้นเน่อ เถิงแม้กู้คนจะขี้จุกั๋นหมด แต่พระเจ้าก็ยังอู้ก้าความจริง อย่างตี้มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า “เปื้อพิสูจน์ว่าเมื่อพระองค์อู้ก็ถูก กับเมื่อมีก๋านตัดสินคดี พระองค์ก็มีชัย”