21 ฝ่ายลูกก็อู้กับป้อว่า ‘ป้อครับ ลูกได้เยียะผิดต่อพระเจ้ากับป้อตวย ลูกบ่สมควรเป๋นลูกของป้อต่อไป’
แล้วเขาก็ลุกขึ้นปิ๊กไปหาป้อ เมื่อเขายังอยู่ไก๋ ป้อหันเขาก็มีความอินดู แล้วล่นออกไปกอดคอกับจูบลูก
แต่ป้อสั่งหมู่คนฮับใจ๊ว่า ‘ขะใจ๋ไปเอาเสื้อคุมอย่างดีตี้สุดมานุ่งหื้อเขา เอาแหวนมาใส่นิ้วมือ เอาเกิบมาหื้อสุบ
กาว่าต้านดูหมิ่นดูแควนความกรุณา ความอดใจ๋ กับความอดทนอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ ต้านบ่ฮู้กา ว่าความกรุณาของพระองค์นั้นก็เปื้อหื้อโอกาสต้านกลับใจ๋จากบาป
เมื่อต้านได้เยียะบาปต่อปี้น้องผู้เจื้อจาอี้ กับเยียะหื้อจิตสำนึกของเขาตี้อ่อนแอในความเจื้อต้องเสียไป ต้านก็ได้เยียะบาปต่อพระคริสต์ตวย