4 กาว่าสิบแปดคนนั้นลอ ตี้หอคอยเมืองสิโลอัมโก้นเต๋งหมู่เขาต๋าย ต้านตังหลายกึ๊ดว่าหมู่เขาเป๋นคนบาปนักเหลือคนตังหลายตี้อยู่ในกรุงเยรูซาเล็มกา
เมื่อลงมือจัดก๋านบัญชี ก็ปาคนฮับใจ๊คนนึ่งตี้เป๋นหนี้อยู่นึ่งหมื่นตะลันต์ เข้ามา
ขอโผดยกโต้ษบาปของข้าพระองค์ตังหลาย เหมือนกับตี้ข้าพระองค์ตังหลายยกโต้ษหื้อคนอื่นตี้เยียะบ่ดีต่อข้าพระองค์ตังหลาย
ขอโผดยกโต้ษบาปของข้าพระองค์ตังหลาย เหมือนข้าพระองค์ยกโต้ษหื้อคนตี้เยียะบาปต่อข้าพระองค์นั้น ขอบ่หื้อปาข้าพระองค์ตังหลาย เข้าไปหาก๋านลองใจ๋’ ”
เฮาบอกต้านตังหลายว่าบ่ใจ้ ถ้าต้านตังหลายบ่ได้กลับใจ๋จากบาป ก็จะต้องฉิบหายเหมือนกั๋น
เฮาบอกต้านตังหลายว่าบ่ใจ้ ถ้าต้านตังหลายบ่กลับใจ๋จากบาปก็จะฉิบหายเหมือนกั๋น”
ป้อจายคนนั้นก็ตอบว่า “ป้อจายตี้จื้อเยซูแป๋งขี้เปอะแปดต๋าของเฮาแล้วบอกหื้อเฮาไปล้างต๋าตี้สระสิโลอัม เมื่อเฮาไปล้างต๋าตี้สระนั้น แล้วเฮาก็ผ่อหันได้”
แล้วพระองค์ก็บอกกับเขาว่า “ไปล้างต๋าตี้สระสิโลอัมเต๊อะ” (สิโลอัม แป๋ว่า ใจ๊ไป) ป้อจายคนนั้นก็ไปล้างต๋าตี้สระสิโลอัม เมื่อออกไป เขาก็ผ่อหันได้
หมู่คนปื๊นเมืองหันงูปิ๊ดขบติดมือของเปาโลห้อยต้อนหล้อน ก็อู้กั๋นว่า “คนนี้ต้องฆ่าคนต๋ายแน่ๆ เถิงแม้เขาจะรอดต๋ายจากทะเล แต่เจ้าแม่แห่งความยุติธรรมตึงบ่ยอมหื้อรอดต๋ายไปได้”