20 “แต่พระเจ้าบอกกับเขาว่า ‘เออ คนง่าว คืนนี้เจ้าจะต๋ายแล้ว ของตี้สะสมไว้นั้นจะเป๋นของใผ’
หมู่คนง่าว พระเจ้าผู้สร้างตังนอกก็ได้สร้างตังในตวยบ่ใจ้กา
เมื่อคนตังหลายอู้กั๋นว่า “กู้อย่างสงบสุขปลอดภัยแล้ว” จู่ๆ ก๋านทำลายก็จะเกิดขึ้นกับเขาบ่าเดี่ยวนั้นเลย เหมือนแม่มานเจ็บต๊องจะเกิดลูก หมู่เขาจะหนีไปตังใดก็ตึงบ่ป๊น
สำหรับคนรวยในโลกนี้ หื้อสั่งหมู่เขาว่าบ่ดีหยิ่ง กาว่าฝากความหวังไว้กับทรัพย์สมบัติตี้บ่แน่นอน แต่หื้อฝากความหวังไว้กับพระเจ้า ผู้แบ่งปั๋นกู้สิ่งกู้อย่างหื้อกับเฮาอย่างเหลือล้น เปื้อหันแก่ความสุขสบายของเฮา
ย้อนต๋อนเกิดมาเฮาบ่ได้เอาอะหยังติดตั๋วมาเลย ต๋อนต๋ายเฮาก็จะเอาอะหยังติดตั๋วไปตวยบ่ได้เหมือนกั๋น
แต่ต้านยังบ่ฮู้เลยว่าจีวิตของต้านวันพูกจะเป๋นจาใด ย้อนต้านก็เป๋นเหมือนหมอกจ๋างๆ ตี้อยู่ได้กำเดียวแล้วก็ก้อยๆ หายไป