17 เขากึ๊ดในใจ๋ว่า ‘เฮาจะเยียะจาใดดีหา ย้อนว่าเฮาบ่มีตี้ตี้จะใส่ข้าวจ๋นหมดจ๋นเสี้ยงได้’
หมู่สาวกอู้กั๋นว่า “ตี้พระองค์อู้จาอี้ก็ย้อนว่าหมู่เฮาลืมเอาเข้าหนมปังมาตวยแน่ๆ”
ถ้าใผมาขอของอะหยังจากต้านก็หื้อเขาไป ถ้ามีใผมาขอยืมอะหยังจากต้าน ก็จะไปบิ่นหลังต๋ำเขาคนนั้นเน่อ
มีผู้ชำนาญบทบัญญัติคนนึ่งยืนขึ้นลองเจิงพระองค์ถามว่า “อาจ๋ารย์ ข้าพเจ้าจะต้องเยียะความดีอะหยังพ่อง เถิงจะได้จีวิตนิรันดร์”
จงเอาของตี้อยู่ในถ้วยจานหื้อคนตุ๊กยาก แล้วกู้อย่างก็จะสะอาดบริสุทธิ์สำหรับเจ้า
พระองค์อู้กำเผียบข้อนึ่งหื้อหมู่เขาฟังว่า “มีเศรษฐีคนนึ่ง นาของเขาได้ข้าวนักขนาด
เขากึ๊ดว่า ‘เฮาจะเตหลองข้าวเก่านั้น แล้วแป๋งแหมใหม่หื้อใหญ่ๆ แล้วเก็บข้าวกับทรัพย์สมบัติไว้ในหลองใหม่จ๋นหมด
พระเยซูอู้กับหมู่สาวกของพระองค์ว่า “ย้อนจาอั้นบ่ถ้าฮ้อนใจ๋จี้วี้จ้อหว้อเกี่ยวกับจีวิตว่า จะเอาอะหยังมากิ๋น กาว่าเป๋นห่วงเรื่องของตั๋วว่า จะเซาะหาเสื้อผ้าตี้ไหนมานุ่ง
ต้านก็บ่ถ้าฮ้อนใจ๋ว่าจะเอาอะหยังมากิ๋นมาดื่ม
ต้านตังหลายจงขายของตี้มีอยู่ แล้วแจกหื้อคนตุ๊ก หื้อแป๋งถงสตางค์ตี้บ่มีวันปุด คือมีทรัพย์สมบัติไว้ในสวรรค์ตี้บ่ฮู้จักหมด ตี้ขโมยก็บ่เข้ามาใก้ แมงก็บ่มาขบกิ๋น
ป้อบ้านคนนั้นกึ๊ดในใจ๋ว่า ‘เฮาจะเยียะจาใดดี ย้อนนายจะถอดเฮาออกจากหน้าตี้ ป้อบ้านจะไปฮับจ้างขุดดินก็บ่มีแฮง จะขอคนอื่นกิ๋นก็อายเขา
“เฮาบอกต้านตังหลายว่า หื้อใจ๊ทรัพย์สมบัติตี้มีอยู่ในโลกนี้จ้วยคนอื่นเปื้อหื้อเป๋นเปื้อนกั๋น เปื้อว่าเมื่อทรัพย์สมบัติเสี้ยงแล้ว พระเจ้าจะต้อนฮับต้านเข้าในสวรรค์
เมื่อพระเยซูได้ยินจาอั้นก็บอกเขาว่า “ต้านยังบ่ได้เยียะแหมอย่างนึ่งคือหื้อไปขายของกู้อย่างตี้ต้านมีอยู่ แล้วเอาสตางค์ไปแจกคนตุ๊กคนจ๋น ต้านจึงจะมีสมบัติในสวรรค์ แล้วตวยเฮามาเป๋นสาวกของเฮาเต๊อะ”
นายก็อู้กับเขาว่า ‘ดีแล้ว เจ้าเป๋นคนฮับใจ๊ตี้ดี ย้อนเจ้าซื่อสัตย์ในสิ่งเล็กๆ หน้อยๆ เฮาจึงมอบอำนาจหื้อเจ้าปกครองสิบเมือง’
ยอห์นตอบหมู่เขาว่า “คนใดมีเสื้อสองผืนหื้อแบ่งคนตี้บ่มี คนใดมีของกิ๋นก็หื้อปั๋นคนตี้บ่มีกิ๋น”
แล้วปาตึงสองออกมาจากคอกถามว่า “ต้านครับ ข้าพเจ้าจะต้องเยียะจาใดเถิงจะรอดป๊นบาปโต้ษได้”
เมื่อคนตังหลายได้ยินจาอั้นแล้ว ก็ฮู้สึกบ่ม่วนใจ๋ จึงปากั๋นถามเปโตรตึงหมู่อัครทูตคนอื่นๆ ว่า “ปี้น้องเหย เฮาจะเยียะจาใดดีนี่”
เมื่อคนของพระเจ้าขาดแคลน หื้อจ้วยเหลือเขา หื้อเป๋นคนมีน้ำใจ๋ต้อนฮับแขก
สำหรับคนรวยในโลกนี้ หื้อสั่งหมู่เขาว่าบ่ดีหยิ่ง กาว่าฝากความหวังไว้กับทรัพย์สมบัติตี้บ่แน่นอน แต่หื้อฝากความหวังไว้กับพระเจ้า ผู้แบ่งปั๋นกู้สิ่งกู้อย่างหื้อกับเฮาอย่างเหลือล้น เปื้อหันแก่ความสุขสบายของเฮา
จาอี้เฮาจึงฮู้ว่าความฮักเป๋นจาใด คือพระคริสต์ได้สละจีวิตของพระองค์เปื้อเฮาตังหลาย เฮาก็สมควรจะสละจีวิตของเฮาเปื้อปี้น้องผู้เจื้อของเฮาตวย