15 แล้วพระองค์ก็อู้กับคนตังหลายว่า “จงหละวังหื้อละเว้นก๋านโลภตึงหมดเหีย ย้อนว่าจีวิตของคนเฮาบ่ได้ขึ้นอยู่กับก๋านมีสิ่งของนักๆ”
ก๋านเล่นจู๊ ก๋านขี้โลภ ก๋านเยียะฮ้าย ก๋านหลอกลวง ราคะตั๋ณหา ความอิจฉาขอยยวน ก๋านใส่ฮ้ายคนอื่น ความหยิ่งจ๋องหอง กับก๋านเป๋นคนบ่มีสำนึกในตางธรรม
พระองค์อู้กำเผียบข้อนึ่งหื้อหมู่เขาฟังว่า “มีเศรษฐีคนนึ่ง นาของเขาได้ข้าวนักขนาด
ส่วนหมู่ฟาริสีตี้หันแก่เงิน เมื่อได้ยินกำหมู่นั้นก็ปากั๋นใค่หัวใส่พระองค์
“จงหละวังตั๋วไว้หื้อดีเน่อ บ่ดีเอาก้ากิ๋นเหล้าเมายา กาว่า บ่ดีกั๋งวลเถิงจีวิตนี้เต้าอั้น ถ้าเป๋นจาอั้นเวลานั้นก็จะมาเถิงหมู่ต้านเมื่อยังบ่ตันกึ๊ด เหมือนติดแฮ้ว
ตี้ตกก๋างป่าหนามนั้นก็เหมือนคนตี้ได้ฟังถ้อยกำแล้วก็ฮับเอาเหมือนกั๋น แต่ความเป๋นห่วงเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับจีวิตในโลกนี้ ความหลงมัวเมาข้าวของเงินคำ กับความม่วนงันสันเล้า ก็มางำเขาไว้ แล้วความเจื้อของเขาก็บ่จ๋ำเริญเติบโต
คนขี้ลัก คนขี้โลภ คนขี้เมา คนอู้ใส่ฮ้ายป้ายสีคนอื่น คนขี้โก๋ง คนหมู่นี้เนาะจะบ่มีวันได้ส่วนแบ่งในแผ่นดินของพระเจ้า
ย้อนจาอั้นหื้อก๋ำจัดสันดานบาปในตั๋วต้านเหีย ยกตั๋วอย่าง ก๋านเยียะบาปตางเพศ ลามก ตั๋ณหา เรื่องบ่ดีต่างๆ กับความโลภเซิ่งเป๋นเหมือนก๋านนับถือฮูปเคารพ
จะมีคนหันแก่ตั๋ว หันแก่เงิน โอ้อวดจ๋องหอง ซอบด่าว่าคนอื่น บ่เจื้อฟังป้อแม่ บ่ฮู้จักบุญคุณคน เป๋นคนบ่ดี
บ่ดีเป๋นคนขี้โลภเงินคำ หื้อปอใจ๋ในข้าวของตี้ตั๋วเก่ามี ย้อนพระเจ้าอู้ว่า “เฮาจะบ่ละต้าน เฮาจะบ่ขว้างต้านแน่นอน”
หมู่เขาจั้งเซาะแม่ญิงมาหลับนอนตวยตลอด เยียะบาปบ่ฮู้จักปอ ป๋ายบ่ปอยังจุล่ายคนใจ๋บ่เข้มแข็งหื้อเยียะบาปตวยแหม คนหมู่นี้โลภจ๋นเป๋นสันดาน พระเจ้าจึงสาปแจ้งหมู่เขา
โดยความโลภของหมู่เขา หมู่เขาจะแต่งเรื่องขึ้นมาสอนเปื้อหาผลประโยชน์จากหมู่ต้าน กำตัดสินลงโต้ษหมู่เขาตี้ได้บอกไว้เมินมาแล้วนั้นก็พร้อมอยู่แล้ว กับความฉิบหายตี้จะเกิดกับหมู่เขาก็ก่ำลังจะมาเวยๆ นี้