14 แต่พระเยซูอู้กับเขาว่า “ใผได้ตั้งเฮาเป๋นผู้ตัดสินความ กาว่าเป๋นคนแบ่งมรดกหื้อต้านกา”
มีคนนึ่งในหมู่คนตี้มาหั้นบอกพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์ ขอสั่งหื้ออ้ายแบ่งมรดกหื้อข้าพเจ้ากำเต๊อะ”
แหมสักกำเดียวป้อจายคนนึ่งหันเขาก็อู้ว่า “เจ้าเป๋นคนนึ่งในหมู่นั้นตวย” เปโตรก็บอกว่า “อ้ายเหย บ่ใจ้ลอ”
เมื่อพระเยซูหันความเจื้อของหมู่เขา ก็อู้กับคนง่อยว่า “เปื้อนเหย บาปของเจ้าได้โผดยกหื้อแล้วเน่อ”
พระเยซูฮู้ว่าหมู่เขาจะค่ำเขหื้อพระองค์ไปเป๋นกษัตริย์ของหมู่เขา พระองค์ก็เลยลักขึ้นไปบนดอยคนเดียว
แม่ญิงคนนั้นก็ตอบว่า “บ่มีเจ้า” แล้วพระเยซูก็อู้ว่า “เฮาก็บ่ลงโต้ษเจ้าเหมือนกั๋น ไปเต๊อะ แล้วห้ามเยียะบาปแหม”
ย้อนจาอั้น บ่ว่าต้านจะเป๋นใผก็ต๋าม ถ้าต้านตัดสินคนอื่น ต้านก็บ่มีข้อแก้ตั๋วต่อพระเจ้าเลย เมื่อต้านตัดสินคนอื่น ต้านก็ได้ตัดสินลงโต้ษตั๋วเก่าแล้ว ย้อนว่าต้านก็เยียะอย่างเดียวกับเขาเหมือนกั๋น
แล้วต้านตี้ตัดสินคนตี้เยียะจาอั้น แต่ต้านก็ยังเยียะอย่างเดียวกับเขา ต้านกึ๊ดว่าต้านจะหนีก๋านลงโต้ษของพระเจ้าได้กา
คนหนอคนเหย หมู่ต้านเป๋นใผเถิงเถียงพระเจ้า สิ่งตี้ถูกปั้นจะถามผู้ปั้นได้กา ว่า “เป๋นจาใดต้านปั้นข้าพเจ้าหื้อเป๋นจาอี้”