41 พระเยซูตอบนางว่า “มารธาเหย เจ้ากระวนกระวายกับฮ้อนใจ๋ในหลายอย่างล้ำไป
แต่ยังเป๋นห่วงเรื่องต่างๆ กับจีวิตในโลกนี้ หลงมัวเมาข้าวของเงินคำ กับโลภใค่ได้สิ่งต่างๆ สิ่งหมู่นี้ก็มางำถ้อยกำไว้ เยียะหื้อถ้อยกำนั้นบ่เกิดผลในจีวิต
เมื่อพระเยซูกับหมู่สาวกก่ำลังเตียวตางต่อไปกรุงเยรูซาเล็มนั้น ก็เข้าไปตี้หมู่บ้านนึ่ง มีแม่ญิงคนนึ่งจื้อมารธา ต้อนฮับพระองค์ไว้ตี้เฮือนของนาง
มารธาเมาเยียะว่าเยียะกิ๋นอยู่คนเดียว จึงเอิ้นถามพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์เจ้า อาจ๋ารย์บ่สนใจ๋กา ตี้น้องสาวปล่อยข้าเจ้าเยียะก๋านคนเดียว ขอบอกเขามาจ้วยข้าเจ้าน่อย”
พระเยซูอู้กับหมู่สาวกของพระองค์ว่า “ย้อนจาอั้นบ่ถ้าฮ้อนใจ๋จี้วี้จ้อหว้อเกี่ยวกับจีวิตว่า จะเอาอะหยังมากิ๋น กาว่าเป๋นห่วงเรื่องของตั๋วว่า จะเซาะหาเสื้อผ้าตี้ไหนมานุ่ง
“จงหละวังตั๋วไว้หื้อดีเน่อ บ่ดีเอาก้ากิ๋นเหล้าเมายา กาว่า บ่ดีกั๋งวลเถิงจีวิตนี้เต้าอั้น ถ้าเป๋นจาอั้นเวลานั้นก็จะมาเถิงหมู่ต้านเมื่อยังบ่ตันกึ๊ด เหมือนติดแฮ้ว
ตี้ตกก๋างป่าหนามนั้นก็เหมือนคนตี้ได้ฟังถ้อยกำแล้วก็ฮับเอาเหมือนกั๋น แต่ความเป๋นห่วงเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับจีวิตในโลกนี้ ความหลงมัวเมาข้าวของเงินคำ กับความม่วนงันสันเล้า ก็มางำเขาไว้ แล้วความเจื้อของเขาก็บ่จ๋ำเริญเติบโต
มีป้อจายคนนึ่งจื้อลาซารัสก่ำลังบ่สบาย เขาอยู่ตี้หมู่บ้านเบธานีกับมารีย์ตึงมารธาปี้สาวของเขา
พระเยซูฮักมารธากับน้องสาวของนางตึงลาซารัสตวย
หมู่คนตี้หั้นจัดงานเลี้ยงหื้อพระองค์ มารธาก็จ้วยผ่อกอยเรื่องของกิ๋นของว่า ต๋อนนั้นลาซารัสก็นั่งกิ๋นข้าวอยู่โต๊ะเดียวกั๋นกับพระองค์
บ่ดีฮ้อนใจ๋ในเรื่องใดๆ เลย แต่ในกู้สถานก๋ารณ์ หื้อขอจากพระเจ้าในสิ่งตี้ต้านต้องก๋านด้วยก๋านอธิษฐาน ก๋านอ้อนวอน กับก๋านขอบพระคุณ