33 แต่มีจาวสะมาเรียคนนึ่งเมื่อเตียวมาเถิงคนนั้น หันใส่เขาแล้ว ก็มีใจ๋อินดู
เมื่อพระเยซูส่งสาวกสิบสองคนนี้ออกไป ก็สั่งว่า “ห้ามเข้าหาหมู่คนต่างจ้าด กาว่าเข้าไปในเมืองของหมู่จาวสะมาเรีย
เจ้าก็น่าจะอินดูเปื้อนคนฮับใจ๊คนอื่นๆ เหมือนอย่างตี้เฮาอินดูเจ้าตวยบ่ใจ้กา’
คนนึ่งในหมู่เลวีก็เยียะอย่างเดียวกั๋น เมื่อมาเถิงตี้หั้น หันใส่คนนั้นแล้วก็เว้นไปแหมเผิกนึ่ง
เข้าไปฮักษาเขาโดยเอาน้ำมันกับเหล้าองุ่นถอกใส่แผล แล้วเอาผ้ามาปันแผลหื้อ กับเอาเขาขึ้นขี่ลาของตั๋ว ปามาตี้โรงแรมแห่งนึ่งและฮักษาพยาบาลเขา
เมื่อพระเยซูหันแม่ของป้อจายคนนั้น พระองค์มีใจ๋อินดูนาง อู้ว่า “บ่ต้องไห้เน่อ”
แม่ญิงจาวสะมาเรียก็อู้ว่า “ต้านเป๋นจาวยิว ข้าเจ้าเป๋นแม่ญิงจาวสะมาเรีย จาใดต้านมาขอน้ำข้าเจ้ากิ๋น” (เขาอู้จาอี้ ย้อนว่าจาวยิวบ่ยุ่งเกี่ยวอะหยังกับจาวสะมาเรีย)
หมู่จาวยิวก็อู้ว่า “หมู่เฮาอู้ผิดตี้ไหน ตี้ว่าต้านเป๋นจาวสะมาเรีย กับโดนผีเข้าตวย”