25 มีผู้ชำนาญบทบัญญัติคนนึ่งยืนขึ้นลองเจิงพระองค์ถามว่า “อาจ๋ารย์ ข้าพเจ้าจะต้องเยียะความดีอะหยังพ่อง เถิงจะได้จีวิตนิรันดร์”
ในเวลาตี้พระเยซูก่ำลังเตียวไปต๋ามหนตางนั้น มีป้อจายคนนึ่งล่นเข้ามาคุกเข่าลงต่อหน้าพระองค์ถามว่า “อาจ๋ารย์ผู้ดีเลิศ ข้าพเจ้าจะต้องเยียะความดีอะหยังพ่องเถิงจะได้จีวิตนิรันดร์”
พระองค์ย้อนถามเขาว่า “โมเสสได้สั่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่าจาใด”
มีธรรมาจ๋ารย์คนนึ่งเข้ามาได้ยินหมู่เขาเถียงพระเยซู ก็หันว่าพระองค์ตอบหมู่เขาได้ดีจึงถามพระองค์ว่า “ในบทบัญญัติตึงหมดข้อใดสำคัญเหลือเปิ้น”
เฮาบอกต้านตังหลายว่าหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้ากับ กษัตริย์หลายองค์ใค่หันสิ่งตี้ต้านตังหลายหัน แต่ก็บ่เกยหัน ใค่ได้ยินสิ่งตี้ต้านตังหลายได้ยิน แต่ก็บ่เกยได้ยิน”
พระองค์ตอบเขาว่า “ในบทบัญญัติของโมเสสมีกำเขียนไว้จาใดพ่อง ต้านอ่านแล้วเข้าใจ๋อย่างใด”
มีผู้นำจาวยิวคนนึ่งถามพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์ผู้ดีเลิศ ข้าพเจ้าจะต้องเยียะความดีอะหยังพ่องเถิงจะได้จีวิตนิรันดร์”
แต่หมู่ฟาริสีกับผู้ชำนาญบทบัญญัติ บ่ยอมฮับแผนก๋านของพระเจ้าตี้มีต่อหมู่เขา โดยบ่ฮับบัพติศมาจากยอห์น
(ตี้หมู่เขาถามจาอี้ก็ย้อนว่าหมู่เขาใค่ทดลองพระองค์เปื้อหาเรื่องตี้จะยับพระองค์) แต่พระเยซูก็ก้มลงเอานิ้วเขียนบนปื๊นดิน
ถ้าก๋านตี้จะได้ฮับปอนนี้ขึ้นอยู่กับบทบัญญัติแล้ว ก็แสดงว่าบ่ได้ขึ้นอยู่กับพระสัญญา แต่พระเจ้าโผดหื้อปอนนั้นกับอับราฮัมโดยผ่านตางพระสัญญาอย่างเดียว