43 เป๋นจาใดพระเจ้าโผดป้านักขนาดจาอี้ ตี้แม่ขององค์พระผู้เป๋นเจ้าของป้ามาแอ่วหา
ต๋อนตี้พระเยซูก่ำลังอู้กับหมู่คนตังหลาย แม่กับหมู่น้องบ่าวของพระองค์ก็มายืนถ้าอยู่ตังนอก แนจะอู้กับพระองค์
แต่ยอห์นบ่ยอมเยียะหื้อ อ้างว่า “พระองค์ต้องเป๋นคนหื้อบัพติศมาแก่ข้าพเจ้า บ่ใจ้ข้าพเจ้าเป๋นคนหื้อบัพติศมาพระองค์”
จึงอู้เสียงดังว่า “ในหมู่แม่ญิงตังหลาย หลานได้ฮับปอนนักเหลือเปิ้น ตึงลูกในต๊องของหลานก็ได้ฮับปอนตวย
ผ่อลอ บ่ากองป้าได้ยินเสียงอู้ของหลาน ลูกในต๊องของป้าก็ดิ้นอย่างจื้นจมยินดี
คือว่าวันนี้ พระผู้จ้วยหื้อรอดป๊นบาปโต้ษของต้านตังหลาย คือพระคริสต์ องค์พระผู้เป๋นเจ้ามาเกิดตี้เมืองเบธเลเฮม บ้านเกิดของกษัตริย์ดาวิด
ย้อนจาอั้นข้าพเจ้าหันว่าบ่เปิงตี้จะออกมาปะต้าน แต่ขอต้านสั่งกำเดียวเต้าอั้น คนฮับใจ๊ของข้าพเจ้าก็จะหายจากพยาธิตี้เขาเป๋น
หมู่ต้านฮ้องเฮาว่า ‘อาจ๋ารย์’ กับ ‘องค์พระผู้เป๋นเจ้า’ ตี้หมู่ต้านฮ้องจาอั้นก็แม่นแล้ว ย้อนเฮาเป๋นจาอั้นแต๊ๆ
แล้วโธมัสก็ฮ้องขึ้นมาว่า “องค์พระผู้เป๋นเจ้า พระเจ้าของข้าพระองค์”
ห้ามเยียะสิ่งต่างๆ อย่างหันแก่ตั๋วกาว่าอวดตั๋ว แต่หื้อมีใจ๋ถ่อมกับถือว่าคนอื่นดีกว่าตั๋วเก่า
นักเหลือนั้นแหม ข้าพเจ้าหันว่าซะป๊ะกู้สิ่งบ่มีประโยชน์ เมื่อเผียบกับก๋านตี้ได้ฮู้จักพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป๋นเจ้าของข้าพเจ้า เซิ่งมีก้านักเหลือ ข้าพเจ้ายอมละขว้างกู้อย่าง ย้อนหันแก่พระองค์ ข้าพเจ้าถือว่ากู้อย่างนั้นเป๋นขยะ เปื้อจะได้พระคริสต์