1 บ่ากองพระเยซูก่ำลังเตียวตางอยู่ พระองค์ก็หันป้อจายต๋าบอดตั้งแต่เกิดคนนึ่ง
มีคนต๋าบอดสองคนนั่งอยู่ฮิมหนตาง เมื่อได้ยินว่าพระเยซูก่ำลังเตียวก๋ายมา ก็ฮ้องเอิ้นเสียงดังว่า “องค์พระผู้เป๋นเจ้า บุตรของกษัตริย์ดาวิดเหย ขอโผดอินดูเฮาสองคนตวยเต๊อะ”
เมื่อพระเยซูออกมาจากเฮือนของนายธรรมศาลา ก็มีคนต๋าบอดสองคนตวยมา ฮ้องเอิ้นเสียงดังว่า “ต้านผู้เป๋นบุตรของกษัตริย์ดาวิด เหย ขอโผดอินดูหมู่เฮาตวยเต๊อะ”
พระเยซูก็ถามป้อของหละอ่อนคนนั้นว่า “ผีเยียะหื้อเป๋นจาอี้มาเมินแล้วกา” ป้อก็ตอบว่า “เป๋นตั้งแต่เมื่อหน้อยๆ มาแล้ว
มีแม่ญิงคนนึ่งเป๋นโรคเลือดตกบ่หยุดสิบสองปี๋แล้ว เสี้ยงเงินทองหื้อหมอฮักษาจ๋นหมดเนื้อหมดตั๋ว แต่บ่มีใผฮักษาได้
ตี้หั้นมีป้อจายคนนึ่ง บ่สบายได้สามสิบแปดปี๋แล้ว
คนหมู่นั้นก็เลยหยิบบ่าหินขึ้นมาจะขว้างพระเยซู แต่พระองค์ก็หลบออกจากพระวิหารไป
แล้วหมู่สาวกของพระองค์ก็ถามว่า “อาจ๋ารย์ บาปของใผกั๋นตี้เยียะหื้อป้อจายคนนี้เกิดมาต๋าบอด บาปของเขากาว่าของป้อแม่เขา”
ตี้เมืองลิสตรามีป้อจายตี๋นบ่ดีคนนึ่งนั่งอยู่ เขาเตียวบ่ได้มาตั้งแต่เกิดแล้ว
หมู่คนปื๊นเมืองหันงูปิ๊ดขบติดมือของเปาโลห้อยต้อนหล้อน ก็อู้กั๋นว่า “คนนี้ต้องฆ่าคนต๋ายแน่ๆ เถิงแม้เขาจะรอดต๋ายจากทะเล แต่เจ้าแม่แห่งความยุติธรรมตึงบ่ยอมหื้อรอดต๋ายไปได้”
เป๋นเรื่องอัศจ๋รรย์แต๊ๆ ตี้ป้อจายเป๋นง่อยตั้งแต่เกิด แล้วบ่าเดี่ยวนี้อายุได้สี่สิบป๋ายเตียวได้ดวากๆ
ตี้หั้นเขาปะป้อจายคนนึ่งจื้อไอเนอัสเป๋นง่อยนอนอยู่บนตี้นอนมาแปดปี๋แล้ว