7 ฟีลิปก็บอกว่า “ก้าจ้างสองร้อยวัน ยังบ่ปอซื้อของกิ๋นหื้อหมู่เขากิ๋นกั๋นคนละหน้อยเลย”
“บ่ากองคนฮับใจ๊คนนั้นออกไปแล้ว ไปปะเปื้อนตี้เป๋นคนฮับใจ๊ตวยกั๋น ตี้เป๋นหนี้เขาอยู่นึ่งร้อยเดนาริอัน เขาก็เข้าไปบีบคอเปื้อนคนฮับใจ๊คนนั้นแล้วสั่งว่า ‘ส้ายสตางค์ตี้เป๋นหนี้มาบ่าเดี่ยวนี้เลย’
แต่พระองค์อู้ว่า “หมู่ต้านไปเซาะของกิ๋นมาเลี้ยงหมู่เขาเหียก่า” หมู่สาวกบอกว่า “จะต้องใจ๊เงินจ๋ำนวนก้าจ้างสองร้อยวันเถิงจะปอซื้อของกิ๋นมาเลี้ยงคนหมู่นี้ได้”
แหมวันนึ่ง พระเยซูตัดสินใจ๋จะไปแคว้นกาลิลี แล้วพระองค์ก็ไปหาฟีลิป อู้กับเขาว่า “ตวยเฮามาเต๊อะ”
ฟีลิปเป๋นคนเมืองเบธไซดา เหมือนอันดรูว์กับเปโตร
แล้วฟีลิปก็ไปหานาธานาเอล แล้วบอกเขาว่า “เฮาได้ปะคนนั้นตี้โมเสสเขียนเถิงในบทบัญญัติ กับผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าได้เขียนเถิงต้านไว้ตวย คือเยซูจาวเมืองนาซาเร็ธตี้เป๋นลูกบ่าวของโยเซฟ”
แล้วนาธานาเอลก็อู้ว่า “นาซาเร็ธนั่นหนะก๋า ของดีอะหยังจะมาจากเมืองนาซาเร็ธได้” ฟีลิปก็บอกว่า “ตวยเฮามาผ่อแล่”
นาธานาเอลก็ถามว่า “ต้านฮู้จักเฮาได้จาใด” พระเยซูก็บอกว่า “เฮาหันต้านอยู่ปื๊นเก๊าบ่าเดื่อก่อนตี้ฟีลิปไปฮ้องต้านแหม”
“เยียะหยังบ่เอาน้ำมันหอมนี้ไปขาย แล้วเอาสตางค์มาปั๋นหื้อกับคนตุ๊กคนจ๋น ถ้าขายจะได้สตางค์เหรียญเถิงสามร้อย”