5 เมื่อพระองค์เหงยหน้าขึ้นมา ก็หันหมู่คนเป๋นจ๋ำนวนนักปากั๋นมาหา พระองค์ก็อู้กับฟีลิปว่า “เฮาจะซื้อของกิ๋นตี้ไหนเถิงจะปอเลี้ยงคนตึงหมดนี้”
หมู่สาวกอู้ว่า “ในตี้ทุรกั๋นดารจาอี้จะไปเซาะของกิ๋นตี้ไหนมาเลี้ยงคนจ๋ำนวนนักมอกอี้ได้”
หมู่เขาก็ลงเฮือไปหาตี้เงียบๆ เป๋นส่วนตั๋ว
เมื่อหมู่อัครสาวกปิ๊กมาแล้ว เขารายงานพระเยซูเรื่องตี้หมู่เขาได้เยียะ พระองค์ก็ปาหมู่เขาแหละออกจากคนนัก ไปตังเมืองเบธไซดา
แหมวันนึ่ง พระเยซูตัดสินใจ๋จะไปแคว้นกาลิลี แล้วพระองค์ก็ไปหาฟีลิป อู้กับเขาว่า “ตวยเฮามาเต๊อะ”
ฟีลิปเป๋นคนเมืองเบธไซดา เหมือนอันดรูว์กับเปโตร
แล้วฟีลิปก็ไปหานาธานาเอล แล้วบอกเขาว่า “เฮาได้ปะคนนั้นตี้โมเสสเขียนเถิงในบทบัญญัติ กับผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าได้เขียนเถิงต้านไว้ตวย คือเยซูจาวเมืองนาซาเร็ธตี้เป๋นลูกบ่าวของโยเซฟ”
แล้วนาธานาเอลก็อู้ว่า “นาซาเร็ธนั่นหนะก๋า ของดีอะหยังจะมาจากเมืองนาซาเร็ธได้” ฟีลิปก็บอกว่า “ตวยเฮามาผ่อแล่”
นาธานาเอลก็ถามว่า “ต้านฮู้จักเฮาได้จาใด” พระเยซูก็บอกว่า “เฮาหันต้านอยู่ปื๊นเก๊าบ่าเดื่อก่อนตี้ฟีลิปไปฮ้องต้านแหม”
หมู่ต้านมีกำตี้บอกว่า ‘กอยถ้าแหมสี่เดือนก็จะเกี่ยวข้าวได้แล้ว’ แต่เฮาบอกต้านว่า หื้อมืนต๋าผ่อโต้งหั้นลอ บ่าเดี่ยวนี้ข้าวก็เหลืองฮะเหลืองฮ่าม พร้อมเกี่ยวได้แล้ว