2 มีคนนักขนาดตวยพระองค์ไป ย้อนว่าหมู่เขาได้หันหมายสำคัญตี้พระองค์ได้ฮักษาคนบ่สบาย
แต่พระเยซูฮู้ตั๋วเหียก่อนว่าหมู่เขาวางแผนจะเยียะอะหยัง ก็เลยออกไปจากตี้หั้น มีคนเป๋นจ๋ำนวนนักตวยพระองค์ไป พระองค์ก็ได้ฮักษาคนป่วยหื้อหายกู้คน
มีคนจ๋ำนวนนักปากั๋นมาหลุ้มพระองค์ พระเยซูก็ลงไปนั่งอยู่ในเฮือ คนตังหลายก็ยืนอยู่ฮิมฝั่ง
เมื่อพระเยซูขึ้นจากเฮือ ก็หันคนเป๋นจ๋ำนวนนัก พระองค์ก็ฮู้สึกอินดู แล้วฮักษาคนเป๋นพยาธิในหมู่นั้นหื้อหาย
เมื่อพระเยซูเตียวลงมาจากดอยแล้ว ก็มีคนเป๋นหมู่ใหญ่ติดต๋ามพระองค์ไป
แต่เมื่อป้อจายคนนี้ออกไปแล้ว ก็เล่าหื้อคนตังหลายฟังจ๋นฮู้กั๋นไปใคว่หมด เยียะหื้อพระเยซูเข้าไปในเมืองอย่างเปิดเผยบ่ได้ พระองค์ก็ต้องหลบอยู่นอกเมือง แต่ก็ยังมีคนนักขนาดจากกู้หนกู้แห่งหลั่งไหลมาหาพระองค์
แต่ก็มีหลายคนหันหมู่เขาไป ก็จ๋ำหมู่เขาได้ แล้วคนหมู่นี้ตี้มาจากหลายๆ หมู่บ้าน ก็ล่นไปต๋ามฮิมฝั่งทะเล เปื้อไปดักรอถ้าพระเยซูกับหมู่สาวก
แล้วหมู่หัวหน้าปุโรหิตกับหมู่ฟาริสีก็ฮ้องประชุมสภาแซนเฮดริน แล้วหมู่เขาอู้กั๋นว่า “หมู่เฮาจะเยียะจาใดดี ป้อจายคนนี้เยียะหมายสำคัญหลายอย่างแล้ว
จาอั้นหลายคนก็ปากั๋นมาหาพระเยซู ย้อนได้ยินว่าพระองค์เยียะหมายสำคัญนี้
เถิงแม้ว่าพระเยซูเยียะหมายสำคัญหลายอย่างหื้อหมู่เขาหัน แต่หมู่เขาก็ยังบ่เจื้อวางใจ๋พระองค์
นี่เป๋นหมายสำคัญเตื้อแรกของพระเยซู พระองค์เยียะตี้หมู่บ้านคานาในแคว้นกาลิลี หมู่สาวกก็ปากั๋นเจื้อวางใจ๋ในพระองค์ ย้อนได้หันความยิ่งใหญ่ของพระองค์
หละหว่างงานปัสกา พระองค์ก็อยู่ตี้กรุงเยรูซาเล็ม แล้วก็มีแหมหลายคนมาเจื้อกับวางใจ๋พระองค์ เมื่อได้หันก๋านอัศจ๋รรย์ตี้พระองค์เยียะ
พระเยซูได้เยียะหมายสำคัญแหมหลายอย่างหื้อหมู่สาวกหัน แต่บ่ได้เขียนไว้ในหนังสือเล่มนี้
เขามาหาพระเยซูต๋อนเมื่อคืน อู้กับพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ หมู่เฮาฮู้ว่า ต้านเป๋นอาจ๋ารย์ตี้มาจากพระเจ้า ย้อนว่าก๋านอัศจ๋รรย์ตี้อาจ๋ารย์เยียะ บ่มีใผเยียะได้ นอกจากคนตี้พระเจ้าอยู่ตวยเต้าอั้น”
คนตังหลายเมื่อหันหมายสำคัญตี้พระองค์เยียะ ก็ปากั๋นอู้ว่า “คนนี้ต้องเป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าคนนั้นตี้ว่ากั๋นว่าจะเข้ามาในโลกนี้ แน่ๆ”
ตกแหมวัน คนจ๋ำนวนนักตี้ยังอยู่แหมเผิกนึ่ง หันว่าวันก่อนหน้านั้นตี้หั้นมีเฮือก้าลำเดียว กับฮู้ว่าหมู่สาวกเต้าอั้นตี้ลงเฮือลำนั้นไป แต่พระเยซูบ่ได้ลงไปตวย
พระเยซูก็ตอบว่า “เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า ตี้หมู่ต้านตวยเซาะหาเฮา บ่ใจ้ว่าหมู่ต้านเข้าใจ๋หมายสำคัญตี้หมู่ต้านหัน แต่ย้อนว่าได้กิ๋นเข้าหนมปังจ๋นอิ่มบ่ดาย
หมู่เขาก็ถามแหมว่า “ถ้าจาอั้น ต้านจะเยียะหมายสำคัญอะหยังเปื้อเฮาจะได้หันและเจื้อวางใจ๋ต้านได้ ต้านจะเยียะอะหยังพ่อง