41 “เฮาบ่สนใจ๋กำยกย่องของคน
ย้อนว่าหมู่เขาซอบกำยกย่องของคนนักเหลือกำยกย่องของพระเจ้า
ตี้เฮาอู้จาอี้บ่ใจ้ว่าเฮาต้องหื้อคนมาเป๋นพยานหื้อ แต่เปื้อจ้วยหื้อหมู่ต้านเจื้อเฮา แล้วรอดป๊นบาปโต้ษ
แต่หมู่ต้านก็บ่ยอมมาหาเฮาเปื้อฮับจีวิตนิรันดร์
ย้อนเฮาฮู้จักหมู่ต้านกับฮู้ว่าในใจ๋หมู่ต้านบ่ได้ฮักพระเจ้าแต๊ๆ
หมู่ต้านจะเจื้อเฮาได้จาใด ย้อนหมู่ต้านซอบยกย่องกั๋น แต่บ่สนใจ๋เซาะหากำยกย่องตี้มาจากพระเจ้าองค์เดียว
พระเยซูฮู้ว่าหมู่เขาจะค่ำเขหื้อพระองค์ไปเป๋นกษัตริย์ของหมู่เขา พระองค์ก็เลยลักขึ้นไปบนดอยคนเดียว
คนตี้อู้ต๋ามใจ๋ตั๋วเก่าก็เซาะหาเกียรติใส่ตั๋ว แต่คนตี้เซาะหาเกียรติหื้อผู้ตี้ใจ๊เขามา คนนั้นเนาะก็เป๋นคนตี้จริงใจ๋กับบ่จุใผตวย
เฮาบ่เซาะหากำยกย่องสรรเสริญหื้อตั๋วเก่า แต่พระเจ้าเป๋นผู้เซาะหาหื้อเฮา และพระองค์ก็เป๋นผู้ตัดสินเข้าข้างเฮา
พระเยซูตอบว่า “ถ้าเฮายกย่องสรรเสริญตั๋วเก่า กำยกย่องสรรเสริญนั้นก็บ่มีความหมายอะหยังเลย พระบิดาของเฮาผู้ตี้หมู่ต้านอ้างว่าเป๋นพระเจ้าของหมู่ต้านนั้นเนาะ เป๋นผู้ตี้ยกย่องสรรเสริญเฮา
เฮาบ่เซาะกำยกยอปอปั้นจากคนตังหลาย บ่ว่าจากหมู่ต้าน กาว่าจากคนอื่น
พระเจ้าฮ้องหมู่ต้านมาก็เปื้อหื้ออดทนต่อความตุ๊กยากเหมือนกับตี้พระคริสต์ยอมอดทนเปื้อหมู่ต้าน พระองค์ก็ได้เป๋นตั๋วอย่างหื้อหมู่ต้านเยียะต๋ามแล้ว
ก็คือต๋อนตี้พระองค์ได้ฮับเกียรติกับกำสรรเสริญจากพระเจ้าพระบิดานั้น มีเสียงจากผู้ตี้ยิ่งใหญ่สูงสุด อู้กับพระองค์ว่า “ต้านผู้นี้เป๋นลูกตี้เฮาฮัก เฮาปอใจ๋ต้านนักขนาดเน่อ”
