2 ในกรุงเยรูซาเล็มมีสระน้ำอยู่ใก้ๆ ปะตู๋ตี้จื้อว่า ปะตู๋แกะ ภาษาฮีบรูฮ้องว่า “เบธซาธา” ตี้หั้นมีศาลาห้าหลัง
เมื่อปีลาตได้ยินจาอั้น เขาก็ปาพระเยซูออกมา แล้วก็นั่งตี้นั่งของผู้พิพากษาตี้ฮ้องกั๋นว่า “ลานหิน” (ภาษาฮีบรูฮ้องว่า “กับบาธา”)
แล้วหื้อพระองค์แบกไม้ก๋างเขนของพระองค์ไปตี้ตี้ฮ้องกั๋นว่า “เนินกระโหล้งหัว” ภาษาฮีบรูฮ้องว่า “กลโกธา”
จาวยิวหลายคนก็ได้อ่านป้ายนี้ ย้อนตี้ตี้เขาเขิงพระเยซูนั้นอยู่ใก้เมือง และป้ายนั้นเขียนเป๋นภาษาฮีบรู ภาษาลาติน กับภาษากรีก
พระเยซูก็เลยอู้ว่า “มารีย์เหย” มารีย์ก็งว้ายหลังมาผ่อพระองค์แหมเตื้อแล้วก็ฮ้องเป๋นภาษาฮีบรูว่า “รับโบนี” (แป๋ว่า อาจ๋ารย์)
แล้วก็มีคนเจ็บคนป่วยนักขนาดตี้นอนอยู่ในศาลาต่างๆ นั้นคือ คนต๋าบอด คนเป๋นง่อย กับคนเป๋นอัมพาต
พระเยซูตอบว่า “เฮาได้เยียะก๋านอัศจ๋รรย์อย่างนึ่ง แล้วหมู่ต้านก็ปากั๋นงืด
เมื่อนายพันอนุญาต เปาโลก็ยืนขึ้นตั๊ดตี้ซี่คันใด แล้วโบกมือหื้อคนตังหลายดักก่อน เมื่อคนตังหลายดักดีแล้ว เปาโลก็อู้กับหมู่เขาเป๋นภาษาฮีบรูว่า
แล้วหมู่มันก็ได้ฮ้องหมู่กษัตริย์ตังหลายหื้อมาจุมนุมกั๋นในสถานตี้แห่งนึ่ง ในภาษาฮีบรูฮ้องว่า “อารมาเกดโดน”
จั๊กแต๋นหมู่นี้มีทูตของขุมตี้เลิ็กตี้สุด เป๋นกษัตริย์ปกครองหมู่มันอยู่ ทูตองค์นี้มีจื้อภาษาฮีบรูว่า อาบัดโดน กับภาษากรีกว่า อปอลลิโยน (คือผู้ทำลาย)