6 น้ำบ่อของยาโคบอยู่ตี้หั้น แล้วพระเยซูเตียวมาอิดแก่ ก็เลยนั่งย้างตี้หั้น ต๋อนนั้นเป๋นเวลาเตี้ยงวัน
ตั้งแต่ต๋อนเตี้ยงวัน ก็มืดไปใคว่แผ่นดินจ๋นเถิงบ่ายสามโมง
หลังจากพระเยซูบ่กิ๋นข้าวมาได้เป๋นเวลาสี่สิบวันสี่สิบคืนแล้ว พระองค์ก็ใค่อยากกิ๋นข้าว
ตันใดนั้นก็มีลมหลวง ตึงฝนตึงลมแฮงเกิดขึ้นในทะเลสาบ คลื่นปั๊ดเอาน้ำเข้าในเฮือจ๋นเต๋ม แต่พระเยซูก็ยังนอนหลับอยู่
นางก็เกิดลูกป้อจายคนเก๊า นางเอาผ้าอ้อมปันตั๋วหละอ่อน แล้ววางไว้ในฮางหญ้า ย้อนบ่มีตี้พักไหนว่างเลย
พระเยซูบอกเขาว่า “หมาไนยังมีฮูอยู่ นกในอากาศยังมีฮังนอน แต่บุตรมนุษย์บ่มีตี้จะซุกหัวนอน”
พระเยซูตอบว่า “ต๋อนเมื่อวันมีสิบสองจั้วโมงบ่ใจ้กา ถ้าใผเตียวต๋อนเมื่อวันก็จะบ่ข้องสะดุดย้อนมีแสงสว่างของโลกนี้
“ต้านเป๋นใหญ่เหลือยาโคบ ป้ออุ๊ยแม่หม่อนของเฮาตี้เป๋นคนขุดน้ำบ่อนี้กา ตั๋วยาโคบ ลูกๆ กับหมู่สัตว์ของเขาก็กิ๋นน้ำจากบ่อนี้กั๋นตึงหมด”
ในแคว้นสะมาเรีย พระองค์เตียวตางไปเถิงเมืองสิคาร์ใก้ๆ กับตี้ดินของยาโคบตี้เขาได้หื้อกับโยเซฟลูกบ่าวของเขาไว้
มีแม่ญิงจาวสะมาเรียคนนึ่งมาตักน้ำตี้น้ำบ่อนั้น พระเยซูก็เลยอู้กับนางว่า “เฮาขอกิ๋นน้ำหน้อยเต๊อะ”
ย้อนหมู่ต้านฮู้จักพระคุณของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป๋นเจ้าของเฮาแล้วว่า เถิงแม้พระองค์มั่งคั่ง แต่ก็ยอมเป๋นคนตุ๊ก ย้อนหันแก่หมู่ต้าน เปื้อหมู่ต้านจะได้เป๋นคนมั่งคั่งโดยตี้พระองค์ยอมเป๋นคนตุ๊กยาก
ย้อนจาอี้พระเยซูจึงต้องเป๋นเหมือนปี้น้องของพระองค์กู้อย่าง เปื้อจะได้เป๋นมหาปุโรหิตตี้มีเมตต๋ากับซื่อสัตย์ตี้จะฮับใจ๊พระเจ้า กับเปื้อคนตังหลายจะฮับก๋านยกโต้ษบาป
พระองค์เป๋นมหาปุโรหิตตี้เข้าใจ๋กับหันใจ๋ในความอ่อนแอของเฮา ย้อนพระองค์ก็เกยถูกลองใจ๋เหมือนเฮากู้อย่าง แต่พระองค์บ่ได้เยียะบาปเลย