23 หละหว่างงานปัสกา พระองค์ก็อยู่ตี้กรุงเยรูซาเล็ม แล้วก็มีแหมหลายคนมาเจื้อกับวางใจ๋พระองค์ เมื่อได้หันก๋านอัศจ๋รรย์ตี้พระองค์เยียะ
ตี้ตกลงดินตี้ปื๊นตังลุ่มเป๋นบ่าหินเต๋มไปหมด ก็เหมือนคนตี้ได้ฟังถ้อยกำแล้วก็ฮับถ้อยกำนั้นตันบาดตันบ้วงอย่างจื้นจมยินดี แต่ฮากลงดินบ่เลิ็ก เขาเจื้อบ่ปอเมิน เมื่อถูกทดลองก็เลิกเจื้อไปเหีย
หมู่จาวยิวตี้มาหามารีย์ได้หันสิ่งตี้พระเยซูเยียะ ก็ปากั๋นเจื้อวางใจ๋พระองค์
นี่เป๋นหมายสำคัญเตื้อแรกของพระเยซู พระองค์เยียะตี้หมู่บ้านคานาในแคว้นกาลิลี หมู่สาวกก็ปากั๋นเจื้อวางใจ๋ในพระองค์ ย้อนได้หันความยิ่งใหญ่ของพระองค์
เมื่อใก้เถิงงานปัสกาของจาวยิว พระเยซูก็เตียวตางขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม
เขามาหาพระเยซูต๋อนเมื่อคืน อู้กับพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ หมู่เฮาฮู้ว่า ต้านเป๋นอาจ๋ารย์ตี้มาจากพระเจ้า ย้อนว่าก๋านอัศจ๋รรย์ตี้อาจ๋ารย์เยียะ บ่มีใผเยียะได้ นอกจากคนตี้พระเจ้าอยู่ตวยเต้าอั้น”
เมื่อพระองค์มาแผวแคว้นกาลิลี จาวกาลิลีก็มาต้อนฮับพระองค์ ย้อนว่าหมู่เขาได้ไปฮ่วมงานปัสกาตี้กรุงเยรูซาเล็ม กับได้หันกู้สิ่งกู้อย่างตี้พระเยซูเยียะตี้หั้น
“แต่เฮามีกำพยานตี้ยิ่งใหญ่นักเหลือกำพยานของยอห์น ย้อนว่าก๋านตี้พระบิดามอบหื้อเฮาเยียะจ๋นแล้ว คือกำสั่งสอนกับหมายสำคัญตี้เฮาก่ำลังเยียะอยู่ ก๋านนี้เป๋นพยานหื้อเฮาว่าพระบิดาเป๋นผู้ตี้ใจ๊เฮามา
คนตังหลายเมื่อหันหมายสำคัญตี้พระองค์เยียะ ก็ปากั๋นอู้ว่า “คนนี้ต้องเป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าคนนั้นตี้ว่ากั๋นว่าจะเข้ามาในโลกนี้ แน่ๆ”
มีคนนักขนาดตวยพระองค์ไป ย้อนว่าหมู่เขาได้หันหมายสำคัญตี้พระองค์ได้ฮักษาคนบ่สบาย
แต่มีหลายคนในหมู่นั้นเจื้อวางใจ๋พระองค์ หมู่เขาก็อู้ว่า “เมื่อพระคริสต์มานั้น พระองค์จะเยียะหมายสำคัญนักเหลือตี้ป้อจายคนนี้เยียะกา”
ย้อนว่าเมื่อเจื้อในพระเยซูคริสต์แล้ว ก๋านเข้ากาว่าบ่เข้าพิธีสุหนัต ก็บ่มีประโยชน์อะหยัง แต่สิ่งตี้สำคัญก็คือความเจื้อตี้แสดงออกมาโดยความฮัก
กำสั่งของพระองค์คือหื้อเฮาเจื้อวางใจ๋พระเยซูคริสต์พระบุตรของพระองค์ กับหื้อเฮาฮักกั๋นเหมือนอย่างตี้พระองค์ได้สั่งเฮาไว้