44 แล้วลาซารัสตี้ต๋ายไปแล้วก็เตียวออกมาจากอุโมงค์ มีผ้าปันมือปันตี๋นกับหน้าเขาอยู่ พระเยซูก็เลยบอกคนตังหลายว่า “แก้ผ้าตี้ปันเขาออก หื้อเขาเตียวไป”
พระเยซูสั่งหมู่เขาบ่หื้อเล่าเรื่องนี้หื้อใผฟังเป๋นเด็ดขาด แล้วบอกป้อแม่เซาะข้าวมาหื้อหละอ่อนกิ๋นเหีย
แหมคนนึ่งมาบอกว่า ‘นายเจ้าข้าสตางค์ตี้หื้อข้าพเจ้าไว้นึ่งมินานั้น ข้าพเจ้าเอาห่อผ้าป๊กเก็บไว้
คนต๋ายนั้นก็ลุกขึ้นนั่งอู้ได้ พระองค์จึงมอบจายหนุ่มคนนั้นหื้อแม่ของเขา
เฮากับพระบิดาก็เป๋นอันนึ่งอันเดียวกั๋น”
แล้วพระองค์ก็สั่งว่า “กิ้งบ่าหินออกลอ” มารธาปี้สาวของลาซารัสก็อู้ว่า “อาจ๋ารย์ เขาต๋ายมาได้สี่วันแล้ว บ่าเดี่ยวศพก็เหม็นตึ๊งแล้วก่า”
บ่ากองพระเยซูอู้จาอั้นแล้ว พระองค์ก็ฮ้องเอิ้นขึ้นมาว่า “ลาซารัสเหย ออกมาเต๊อะ”
โยเซฟกับนิโคเดมัสก็เอาศพพระองค์มากับเอาผ้าลินินห่อศพกับเครื่องหอมไว้ต๋ามประเพณีก๋านฝังศพของจาวยิว
แต่บ่ได้เข้าไปตังใน ได้ก้าก้มส่องเข้าไปแล้วก็หันผ้าปันศพวางอยู่
แต่ผ้าปันหัวของพระเยซูบ่ได้วางอยู่กับผ้าลินิน แต่พับวางไว้แยกแหมต่างหาก
เหมือนกับตี้พระบิดาเยียะหื้อคนต๋ายแล้วเป๋นขึ้นจากความต๋าย พระบุตรก็จะหื้อจีวิตกับใผก็ได้ตี้พระองค์ใค่โผดหื้อเหมือนกั๋น
เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า เวลานั้นก็ใก้มาแผว บ่าเดี่ยวนี้ก็มาแผวแล้วตวยตี้คนต๋ายจะได้ยินเสียงพระบุตรของพระเจ้า คนตี้ได้ยินแล้วเจื้อฟัง ก็จะมีจีวิตนิรันดร์
พระองค์จะเปี่ยนตั๋วของเฮาตี้ต่ำต้อยหื้อเป๋นเหมือนตั๋วตี้เต๋มไปด้วยรัศมีของพระองค์ โดยฤทธิ์อำนาจตี้เยียะหื้อกู้อย่างอยู่ในก๋านควบคุมของพระองค์
เฮาเป๋นผู้ตี้มีจีวิตอยู่ เฮาเกยต๋าย แต่บ่าเดี่ยวนี้เฮามีจีวิตอยู่ตลอดไป เฮาเป๋นผู้มีอำนาจเหนือความต๋ายกับแดนคนต๋าย