32 เมื่อมารีย์ไปเถิงตี้ ตี้พระเยซูอยู่ก็หันพระเยซู แล้วก็ยอบลงกราบตี้ตี๋นของพระองค์ แล้วอู้ว่า “อาจ๋ารย์ ถ้าอาจ๋ารย์อยู่ตี้นี่น้องบ่าวข้าเจ้าก็จะบ่ต๋าย”
กับก้มลงไหว้ตี้ตี๋นของพระเยซู ขอบพระคุณพระองค์ คนนั้นเป๋นจาวสะมาเรีย
ซีโมนเปโตร เมื่อหันจาอั้น ก็ก้มลงกราบพระเยซู บอกพระองค์ว่า “ขอหื้อไปไก๋ๆ ข้าพเจ้าเต๊อะ ย้อนว่าข้าพเจ้าเป๋นคนบาป”
มีป้อจายคนนึ่งจื้อไยรัส เป๋นนายธรรมศาลาของจาวยิวเข้ามากราบตี๋นพระเยซู อ้อนวอนพระองค์หื้อไปบ้านของเขา
มารีย์คนนี้เป๋นแม่ญิงตี้เอาน้ำมันหอมถอกลงบนตี๋นของพระเยซู แล้วเอาผมของตั๋วเก่าเจ๊ดตี๋นหื้อพระองค์ ลาซารัสตี้บ่สบายก็เป๋นน้องบ่าวของมารีย์คนนี้
แล้วมารธาอู้กับพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์ ถ้าอาจ๋ารย์อยู่กับหมู่เฮา น้องบ่าวข้าเจ้าก็จะบ่ต๋าย
แต่บางคนก็อู้ว่า “เขาเยียะหื้อคนต๋าบอดผ่อหันได้ แล้วจ้วยลาซารัสบ่หื้อต๋ายบ่ได้กา”
ข้าราชก๋านคนนั้นก็บอกพระองค์ว่า “ต้านครับ ขอไปจ้วยลูกเฮาก่อนตี้เขาจะต๋ายกำเต๊อะ”
ข้าพเจ้าคือยอห์น คนตี้ได้ยินกับได้หันสิ่งต่างๆ หมู่นี้ เมื่อข้าพเจ้าได้ยินกับได้หันแล้ว ข้าพเจ้าก็ก้มตั๋วลงเปื้อจะหมอบลงนมัสก๋านตี้ตี๋นทูตสวรรค์ตี้ได้เยียะหื้อข้าพเจ้าหันสิ่งต่างๆ หมู่นี้
จากนั้นสิ่งมีจีวิตตึงสี่ต๋นก็อู้ว่า “อาเมน” แล้วผู้อาวุโสตึงหมดก็ก้มลงกราบนมัสก๋าน
เมื่อลูกแกะตั๋วนั้นฮับหนังสือม้วนนั้นแล้ว สิ่งมีจีวิตตึงสี่ต๋นกับหมู่ผู้อาวุโสตึงซาวสี่คนก็ก้มกราบลงต่อหน้าลูกแกะตั๋วนั้น แต่ละคนมีพิณกับก๋ำสลุงคำตี้มีเครื่องหอมเต๋มไปหมด เซิ่งเป๋นกำอธิษฐานของคนของพระเจ้า