2 บ่ดีลืมต้อนฮับแขกแปลกหน้า ย้อนว่าบางคนตี้เยียะจาอี้ ได้ต้อนฮับทูตสวรรค์อย่างบ่ฮู้ตั๋ว
ย้อนว่าต๋อนตี้เฮาใค่อยากกิ๋นข้าว หมู่ต้านก็เลี้ยงเฮา เฮาใค่อยากกิ๋นน้ำ ต้านก็เอาน้ำหื้อเฮากิ๋น เฮาเป๋นคนแปลกหน้า หมู่ต้านก็ต้อนฮับเฮาหื้อเข้าไปในบ้าน
“แล้วพระองค์ผู้เป๋นกษัตริย์จะตอบหมู่เขาว่า ‘เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า เมื่อใดก็ต๋ามตี้หมู่ต้านเยียะกับคนตี้ต่ำต้อยตี้สุดคนนึ่งในหมู่ปี้น้องของเฮา ก็เหมือนต้านตังหลายได้เยียะต่อเฮาตวย’
เฮาเป๋นคนแปลกหน้า เจ้าตังหลายก็บ่ได้เจิญเฮาเข้าไปในบ้าน เฮาบ่มีเสื้อผ้าใส่ เจ้าตังหลายบ่ได้หื้อเสื้อผ้าเฮานุ่ง เฮาบ่สบายกับติดคอก เจ้าตังหลายบ่เกยมาแอ่วหาเฮา’
เมื่อแม่ญิงคนนั้นตึงสมาชิกในครอบครัวของนางฮับบัพติศมาแล้ว นางก็จั๊กจวนหมู่เฮาว่า “ถ้าหมู่ต้านตังหลายหันว่าข้าเจ้ามีความเจื้อในองค์พระผู้เป๋นเจ้าแต๊ๆ แล้ว ก็ขอเจิญปากั๋นมาย้างตี้บ้านของข้าเจ้าเต๊อะ” นางจวนแล้วจวนแหมจ๋นหมู่เฮาขัดบ่ได้
เมื่อคนของพระเจ้าขาดแคลน หื้อจ้วยเหลือเขา หื้อเป๋นคนมีน้ำใจ๋ต้อนฮับแขก
กายอัส ผู้เป๋นเจ้าของบ้านตี้ข้าพเจ้าอยู่นี้ กับตี้หมู่ผู้เจื้อใจ๊เป๋นตี้นมัสก๋านพระเจ้า ก็ขอฝากกำกึ๊ดเติงมาหาต้านตังหลายตวย เอรัสทัสหัวหน้าฝ่ายก๋านคลังของเมืองนี้ กับควารทัสน้องบ่าวในความเจื้อของเฮา ก็ขอฝากกำกึ๊ดเติงมาหาต้านตังหลายตวย
ผู้ปกครองนั้นจะต้องเป๋นคนบ่มีตี้ติ มีเมียคนเดียว ใจ๊จีวิตอย่างปอดี มีสติบังคับตั๋วได้ดี เป๋นคนตี้น่านับถือ มีน้ำใจ๋ฮับแขก กับสอนคนอื่นได้
เขาจะต้องมีจื้อเสียงดีในก๋านเยียะความดี เกยเอาใจ๋ใส่ผ่อกอยลูกเต้า มีน้ำใจ๋ฮับแขก ถ่อมตั๋วฮับใจ๊คนของพระเจ้า จ้วยเหลือคนตุ๊ก กับหมั่นเยียะความดีกู้อย่าง
แต่ผู้ปกครองนั้นจะต้องมีน้ำใจ๋ซอบฮับแขก ฮักความดี ควบคุมตั๋วเองได้ดี มีวินัย บริสุทธิ์กับยุติธรรม
หื้อต้อนฮับขับสู้กั๋นอย่างเต๋มตี้โดยบ่จ่มอะหยัง
เปื้อนตี้ฮักเหย ต้านเยียะหื้อหันเถิงความซื่อสัตย์ของต้าน เมื่อต้านจ้วยเหลือปี้น้องผู้เจื้อ แม้แต่บางคนตี้ต้านบ่เกยฮู้จักมาก่อนเลย