12 ส่วนเซาโลก็หันนิมิตเหมือนกั๋น คือเขาหันป้อจายคนนึ่งจื้ออานาเนียก่ำลังเข้ามาหา แล้ววางมือบนหัวเขาเปื้อเขาจะผ่อหันแหมเตื้อ”
อ้อนวอนพระองค์ว่า “ลูกสาวหน้อยๆ ของข้าพเจ้าป่วยก่ำลังจะต๋าย ขอพระองค์โผดไปวางมือบนตั๋วเขาน่อยเต๊อะ เปื้อเขาจะได้หายโรค แล้วบ่ต๋าย”
หมู่เขาจึงปาตึงเจ็ดคนนี้มายืนต่อหน้าหมู่อัครทูต แล้วหมู่อัครทูตก็อธิษฐานวางมือบนหัวคนตึงเจ็ดนั้น เปื้อมอบหื้อเยียะงานนี้
ในเมืองดามัสกัสนั้น มีคนนึ่งจื้ออานาเนียเป๋นผู้เจื้อ องค์พระผู้เป๋นเจ้าอู้กับเขาตางนิมิตว่า “อานาเนียเหย” อานาเนียก็ตอบว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพเจ้าอยู่ตี้นี่”