43 แต่นายร้อยใค่จ้วยจีวิตเปาโลบ่หื้อต๋าย จึงห้ามบ่หื้อหมู่เขาเยียะต๋ามตี้กึ๊ดนั้น เขาสั่งคนตี้ว่ายน้ำจ้างหื้อโดดลงน้ำแล้วว่ายขึ้นฝั่งไปก่อน
ก๋านเถียงนั้นแฮงขึ้นๆ จ๋นนายพันกั๋วว่าหมู่เขาจะหลุ้มเยียะฮ้ายเปาโล จึงสั่งหื้อทหารปาตั๋วเปาโลออกมาห่างจากคนหมู่นั้น แล้วปาปิ๊กไปตี้ป้อมทหารเหีย
เกียมม้าหื้อเปาโลสักสองสามตั๋ว แล้วคุ้มกั๋นเขาไปจ๋นแผวเจ้าเมืองเฟลิกส์อย่างปลอดภัย”
แต่นายร้อยบ่ฟังกำเตื๋อนของเปาโล เขาเจื้อกัปตันกับเจ้าของเฮือนักเหลือ
วันถัดมาหมู่เฮาก็มาแผวต้าเฮือเมืองไซดอน ยูเลียสดีต่อเปาโลขนาด ยอมหื้อเปาโลไปแอ่วหาหมู่เปื้อนๆ ได้ เปื้อเขาหมู่นั้นจะจ้วยเหลือต้านต๋ามความจ๋ำเป๋น
แล้วเปาโลก็อู้กับนายร้อยกับหมู่ทหารว่า “ถ้าคนหมู่นี้บ่อยู่ในเฮือ หมู่ต้านตึงหมดตึงเสี้ยงจะต้องต๋ายแน่ๆ”
หมู่ทหารจึงเปิ็กษากั๋นวางแผนจะฆ่าหมู่นักโต้ษเหีย เปื้อป้องกั๋นบ่หื้อคนใดว่ายน้ำหนีไปได้
ข้าพเจ้ายังโดนไม้บุบสามเตื้อ โดนบ่าหินขว้างใส่เตื้อนึ่ง เฮือหล้มสามเตื้อ ลอยคออยู่ในทะเลวันค่ำคืนฮุ่ง