7 คนตังหลายก็อู้กั๋นว่า “คนหมู่นี้เป๋นจาวกาลิลีตึงหมดบ่ใจ้กา
คนตังหลายตอบว่า “คนนี้จื้อเยซู เป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้ามาจากหมู่บ้านนาซาเร็ธในแคว้นกาลิลี”
ต่อมาสักกำนึ่ง คนตี้ยืนอยู่ตี้หั้นก็เตียวเข้ามาหาเปโตรอู้ว่า “เจ้าเป๋นคนนึ่งในหมู่นั้นแน่ๆ ฟังสำเนียงของเจ้าก็ฮู้แล้ว”
เมื่อพระเยซูได้ยินกำอู้กำจ๋าจาอั้น ก็งืดในความเจื้อของนายร้อย จึงอู้กับคนตี้ติดต๋ามว่า “เฮาบอกความจริงหื้อต้านตังหลายฮู้ว่า เฮาบ่เกยปะใผคนใดในประเทศอิสราเอลตี้มีความเจื้อนักขนาดนี้มาก่อนเลย
คนตังหลายก็ปากั๋นงืดอู้กั๋นว่า “ปาดโทะ อะหยังเป๋นล้ำเป๋นเหลือเนียะ ต้องเป๋นกำสอนใหม่แน่ๆ มีสิทธิอำนาจแต๊ๆ ขนาดต้านสั่งหื้อผีฮ้ายออก มันก็เจื้อฟัง”
คนง่อยนั้นก็ลุกขึ้น แบกตี้นอนแล้วเตียวปิ๊กบ้านต่อหน้าต่อต๋าคนตังหลาย คนตึงหมดก็ปากั๋นงืดสรรเสริญพระเจ้าว่า “เฮาบ่เกยฮู้บ่เกยหันอะหยังจาอี้สักเตื้อ”
หมู่เขาก็อู้กับนิโคเดมัสว่า “ต้านก็ลุกแคว้นกาลิลีมาเหมือนเขาตวยกา ลองไปเซาะผ่อในพระคัมภีร์ลอ แล้วต้านจะฮู้ว่า บ่มีผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าลุกกาลิลีมาเลย”
แล้วอู้กับหมู่เขาว่า “จาวกาลิลีเหย หมู่ต้านยืนปักต๋าผ่อต๊องฟ้าอยู่เยียะหยัง พระเจ้าฮับพระเยซูองค์นี้ขึ้นไปบนสวรรค์แล้ว พระองค์จะปิ๊กมาแหมเตื้อนึ่งเหมือนตี้หมู่ต้านหันพระองค์ขึ้นไปนั้น”
คนหมู่นั้นก็ปากั๋นงืดขำอกขำใจ๋อธิบายบ่ได้ จึงเหลียวมาถามกั๋นว่า “อะหยังกั๋นปะล้ำปะเหลือนี่”
แล้วเป๋นจาใดหมู่เฮาได้ยินหมู่เขาอู้เป๋นกำภาษาบ้านเกิดเมืองนอนของหมู่เฮา
ก็จ๋ำได้ว่าเขาคือป้อจายคนตี้นั่งแนขอสตางค์อยู่ฮิมปะตู๋จื้อ ปะตู๋งาม หมู่เขาปากั๋นตกขะป้างืดในเหตุก๋ารณ์ตี้เกิดขึ้นกับเขาคนนั้น