12 คนหมู่นั้นก็ปากั๋นงืดขำอกขำใจ๋อธิบายบ่ได้ จึงเหลียวมาถามกั๋นว่า “อะหยังกั๋นปะล้ำปะเหลือนี่”
เมื่อพระเยซูอู้กำเผียบหมู่นี้จบแล้ว จาวบ้านจาวเมืองตังหลายก็ปากั๋นงืดในกำสอนของพระองค์
ย้อนพระองค์กั๋วยอห์น ต้านฮู้ว่ายอห์นเป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรมตึงเป๋นคนบริสุทธิ์ ก็เลยปกป้องยอห์นไว้ กู้เตื้อตี้กษัตริย์เฮโรดฟังยอห์นสอนก็บ่ม่วนใจ๋ แต่ก็ยังใค่ฟังอยู่
เขาฮ้องคนฮับใจ๊คนนึ่งมาถามว่า ‘เปิ้นมีงานอะหยังกั๋น’
เมื่อเขาได้ยินเสียงคนตังหลายเตียวก๋ายมา ก็ถามว่าเกิดอะหยังขึ้นกา
ต๋อนตี้เปโตรก่ำลังอิกขะหลิกในใจ๋ว่านิมิตตี้หันนี้หมายเถิงอะหยัง ในเวลาเดียวกั๋นนั้น หมู่คนตี้โครเนลิอัสใจ๊มาก็ปะบ้านของซีโมนแล้ว หมู่เขาก่ำลังยืนอยู่หน้าปะตู๋ฮั้วบ้านปอดี
ย้อนต้านเอาเรื่องแปลกมาเล่าหื้อฟัง หมู่เฮาจึงใค่ฮู้ว่าเรื่องนี้มีความหมายว่าจาใด”
ตึงจาวเกาะครีต กับจาวอาระเบียตวย หมู่เฮาได้ยินหมู่เขาอู้เรื่องสิ่งอัศจ๋รรย์ของพระเจ้าเป๋นกำภาษาของหมู่เฮาลู้”
คนตังหลายก็อู้กั๋นว่า “คนหมู่นี้เป๋นจาวกาลิลีตึงหมดบ่ใจ้กา