9 คืนนึ่งองค์พระผู้เป๋นเจ้าบอกเปาโลตางนิมิตว่า “บ่ถ้ากั๋ว หื้อบอกข่าวดีต่อไปติกๆ ห้ามเลิกเน่อ
ต๋อนเมื่อคืนเปาโลหันนิมิตว่ามีป้อจายจาวแคว้นมาซิโดเนียคนนึ่งมายืนอ้อนวอนว่า “ขอมาจ้วยหมู่เฮาจาวแคว้นมาซิโดเนียกำเต๊อะ”
เฮาอยู่กับเจ้า จะบ่มีใผเข้ามาเยียะฮ้ายต่อเจ้า ย้อนในเมืองนี้มีคนจ๋ำนวนนักตี้เป๋นคนของเฮา”
แล้วข้าพเจ้าก็หันองค์พระผู้เป๋นเจ้า พระองค์อู้กับข้าพเจ้าว่า ‘ขะใจ๋ออกไปจากกรุงเยรูซาเล็มเวยๆ เน่อ ย้อนว่าคนตี้นี่จะบ่ยอมฮับเรื่องตี้ต้านอู้เกี่ยวกับเฮา’
แล้วในคืนนั้นองค์พระผู้เป๋นเจ้ามายืนป่างข้างเปาโลบอกว่า “เจ้าบ่ต้องกั๋วเน่อ เจ้าเป๋นพยานหื้อเฮาในกรุงเยรูซาเล็มจาใด เจ้าจะต้องเป๋นพยานในกรุงโรมจาอั้น”
ในเมืองดามัสกัสนั้น มีคนนึ่งจื้ออานาเนียเป๋นผู้เจื้อ องค์พระผู้เป๋นเจ้าอู้กับเขาตางนิมิตว่า “อานาเนียเหย” อานาเนียก็ตอบว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพเจ้าอยู่ตี้นี่”
ข้าพเจ้ามีอิสระแล้วบ่ใจ้กา ข้าพเจ้าเป๋นอัครทูตบ่ใจ้กา ข้าพเจ้าหันพระเยซูองค์พระผู้เป๋นเจ้าของเฮาแล้วบ่ใจ้กา กับหมู่ต้านมาเป๋นผู้เจื้อก็ย้อนก๋านงานขององค์พระผู้เป๋นเจ้าตี้เยียะผ่านตางข้าพเจ้าบ่ใจ้กา
ต้านตังหลายฮู้ว่าหมู่เฮาได้ฮับความตุ๊กยากลำบาก ตึงได้ฮับก๋านดูแควนในเมืองฟีลิปปีก่อนตี้จะมาแผวเมืองเธสะโลนิก๋า แต่พระเจ้าจ้วยหื้อหมู่เฮามีใจ๋ก้าตี้จะบอกข่าวดีของพระองค์หื้อต้านตังหลายฟัง แม้ว่ามีคนแหมนักต่อต้านเฮา