25 พระเจ้าบ่ต้องหื้อมนุษย์มาฮับใจ๊พระองค์เหมือนกับว่าพระองค์ต้องก๋านอะหยัง ย้อนว่าพระองค์หื้อจีวิตกับกู้สิ่งกู้อย่างแก่มนุษย์
ถ้าต้านตังหลายเยียะจาอี้แล้ว ก็แสดงว่าต้านเป๋นลูกแต๊ๆ ของพระบิดาตี้อยู่ในสวรรค์ ย้อนว่าพระองค์ก็เยียะหื้อตะวันส่องแจ้งหลึแจ้งหลึ้งตึงคนบ่ดีกับคนดี ก็หื้อฝนตกลงมาใส่ตึงคนตี้เยียะดีตึงคนตี้เยียะฮ้ายเหมือนกั๋นหมดกู้คน
หื้อปิ๊กไปเฮียนพระคัมภีร์ข้อนี้หื้อดีๆ ตี้พระเจ้าบอกว่า ‘เฮาต้องก๋านความเมตต๋า บ่ใจ้ต้องก๋านสัตว์มาปู่จา’ ย้อนเฮาบ่ได้มาเปื้อฮ้องหาคนตี้กึ๊ดว่าเป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรม แต่มาเปื้อฮ้องหาคนบาป”
แต่โดยสิ่งดีๆ ตี้เยียะต่อคน พระองค์ก็หื้อหลักฐานมาบ่เกยขาดว่าพระองค์มีอยู่ อย่างเจ้น พระองค์โผดหื้อมีฝนตกจากต๊องฟ้า มีพืชผลต๋ามหละดู พระองค์เลี้ยงดูหื้อต้านตังหลายกิ๋นอิ่ม กับเยียะหื้อจื้นเจยบานขนาด”
อย่างมีคนเกยอู้ไว้ว่า ‘ย้อนพระองค์เยียะหื้อหมู่เฮามีจีวิต ดิ้นต๊วงได้ กับเป๋นอยู่’ แล้วก็มีนักเขียนค่าวในหมู่ต้านเกยเขียนว่า ‘หมู่เฮาตังหลายเป๋นเจื๊อสายของพระองค์’
“ใผหื้อสิ่งใดสิ่งนึ่งแก่พระเจ้ากา พระองค์เถิงจะต้องส้ายเขา”
สำหรับคนรวยในโลกนี้ หื้อสั่งหมู่เขาว่าบ่ดีหยิ่ง กาว่าฝากความหวังไว้กับทรัพย์สมบัติตี้บ่แน่นอน แต่หื้อฝากความหวังไว้กับพระเจ้า ผู้แบ่งปั๋นกู้สิ่งกู้อย่างหื้อกับเฮาอย่างเหลือล้น เปื้อหันแก่ความสุขสบายของเฮา